Πέμπτη 21:00 με τον Κώστα Παπαστεργίου

Ερωτηματικά πεταμένα στο πάτωμα
σαν ψίχουλα του χθεσινού φαγητού πληγώνουν τα πέλματά σου.
Τι χρώμα έχει η φωνή σου;
Απάντησε όχι με χρώματα.
Απάντησε με ένα μήνα.
Η φωνή σου έχει το χρώμα του Αυγούστου ή εκείνο του Σεπτέμβρη;
Τι χρώμα έχει η φωνή σου;
Απάντησε την ερώτηση αφού πρώτα βουτήξεις
τη γλώσσα σου σε κόκκινη μπογιά.

«Οπόταν πλάτανος» Παντελής Μπουκάλας
«Ένα υφαντό ο χρόνος, κι όσο ξηλώνεις τόσο σαφηνίζεται».
«Κάθε φορά το απλούστατο θαύμα ενός πορτοκαλιού βιογραφεί τον κόσμο από την αρχή»

«Από τη νύχτα που είχα μέσα μου εκκίνησα». Κάζιμιρ Μάλεβιτς
Νίκη επί του ήλιου. Κάθε πρωί στη θέση του ήλιου μας, ο Κάζιμιρ Μάλεβιτς βάζει ένα μαύρο τετράγωνο.Μια ανθρώπινη δημιουργία δηλαδή που καλύπτει τη φύση για να φανερωθεί η ανθρώπινη ζωή.
Απόψε στη θέση του παράθυρου ο ζωγράφος-φιλόσοφος αφήνει το πιο σημαντικό του έργο, το Μαύρο Τετράγωνο.

Τετάρτη 17.4.2019 από τις 22:00

Ντύσε με κουρέλι μου.
Μου φτάνουν τα χέρια σου. Δε θέλω ρούχα ακριβά μόνο τα δάχτυλα σου τα καυτά τρύπες ν’ ανοίγουν στο στήθος μου να χαίρεσαι την αλήθεια μου. Πόση αλήθεια χωράει μέσα σε δύο παλάμες με ρωτάς;
Τόση όση χωράει στο φτιάρι του θερμαστή που ταΐζει την αχόρταγη μηχανή της ατμομηχανής.

Πέμπτη 26/11 21:00 με τον Κώστα Παπαστεργίου

Νίκου Καρούζου ποιήματα-παγάκια διατηρούν το ποτό της ζωής παγωμένο.

__Πολύ ατάραχα πορεύεται η αγάπη
Μάταιος ο κόσμος κι όμως πέρασμα.
Και μάταια τα μάτια της σαρκός μου,
γλυκά που φιλιούνται με λουλούδια.
«Δεν έχεις ερωτήματα;» — μου λέει το φθαρτό__
………………………………………………………………………..
Θεέ μου σε κυνηγώ,
όπως παιδί τις πεταλούδες.
Είναι αλήθεια ότι έστειλες το γιο σου
ή μήπως ελκύεται η φαντασία μας έτσι;
Θεέ μου διδάσκεται Σαίξπηρ στον παράδεισο;

Πίσω από την πλάτη σου είναι καρφωμένο ένα λευκό χαρτί.
Πάνω του γράφει ποιος στα αλήθεια είσαι.
Ούτε εσύ το βλέπεις, ούτε εγώ γιατί κάθε φορά που σε πλησιάζω
θέλω να βλέπω το πρόσωπό σου κι όχι την πλάτη σου.
Πίσω από τη μάσκα δε σε αναγνωρίζω.
Μου λένε να σε θερμομετρώ.
Όταν καις να φεύγω μακριά. Αυτό μου λένε.

Πέμπτη 14/11 στις 21:00

Κλόουν και ταχυδακτυλουργέ μου.
Στην τσέπη του πουκαμίσου φύτεψες λουλούδια.
Άσπρα λουλούδια.
Άσπρη τριανταφυλλιά ποτίζει ο ιδρώτας του κορμιού σου
την ώρα που επιβιβάζεσαι τελευταίος στο τρόλεϊ.
Αναρριχώμενη φωτιά, λευκή μαγεμένη τριανταφυλλιά
κερνάει το πιο βαρύ κρασί στην πιο μελαχρινή σκιά,
τον θάνατο.
Λευκό πουκάμισο φοράς, απαλό σαν τα πέταλα της τριανταφυλλιάς που έχεις φυτέψει στο πέτο,μπροστά από τη θέση της καρδιάς.
Λευκό πουκάμισο καθαρό σαν τα φιλιά του ερωτευμένου που τα κερνάει στην πιο μελαχρινή σκιά,
τον θάνατο.

Τετάρτη 3.4.2019 από τις 21:00

«Ω ψυχή, πουλί που δεν ξέρει και πετά σε μέρες που επιτρέπεται το κυνήγι.»
Αναγκαστική προσγείωση στις λίμνες των ποιημάτων και στις θάλασσες των μουσικών, θα αποτρέψει την άχαρη πρόσκρουση στον πιο ψηλό γυάλινο πύργο της πόλης σου.
Απόψε θα προσγειωθούμε χωρίς να προσδεθούμε
στα ποιήματα και στα κείμενα του Γιώργου Μαρκόπουλου.

φωτογραφία_Ειρήνη Ανδρουλάκη

21:00_Νίκος Καρούζος μέρος α’

«Ο έρωτας είναι πρωινή δροσιά
που σε λίγο στεγνώνει
κι απομένει δυστυχία
στα πέρατα.
Ο έρωτας είναι μέσα στη μνήμη
μα η αγάπη όχι.
Σκοπεύουμε λοιπόν αθανασία.»

Απόψε η ποίηση του Νίκου Καρούζου θα μας ξεστρώσει τα κρεβάτια
και θα βγάλει όλα τα μανταλάκια από τις απλωμένες ζωές μας.

Πέμπτη 28/11 στις 21:00

«Δεν θέλω να είμαι μέρος του παιχνιδιού
Θέλω να είμαι ολάκερο το παιχνίδι.
Δεν θέλω να είμαι ο κατεστραμμένος
Θέλω να είμαι η καταστροφή.»
Απόψε ο Δημήτρης Χαρίτος σε συναντά στο λεωφορείο,
σου ζητάει να ανοίξεις το παράθυρο
και βάζει το χέρι του μέσα στην τσάντα σου ψάχνοντας να βρει
ένα εισιτήριο για να φτάσει εκεί που θα κατέβεις εσύ.

”Τρυφερούλης νεκροτόμος” Τετάρτη 21:00-22:00

”Ένα καλλιτεχνικό πατινάζ όπου εσύ οι λεπίδες ο πάγος εγώ”
Απόψε ο Γιώργος Δομιανός ένας τρυφερούλης νεκροτόμος ποιητής
βουτάει τα χέρια του στο ζεστό αίμα της καρδιάς σου και χωρίς να το καταλάβεις, ψαρεύει και αφήνει πάνω στο γραφείο σου ό,τι κρύβεις πίσω από τους λερωμένους πνεύμονες σου.

Τετάρτη 20.3.2019 από τις 21:00

Καραμπόλα ονείρων πάνω από του κρεβατιού σου την ακινησία,γέμισε τη ζωή σου ασπροκκόκινες κορδέλες της τροχαίας.
Καραμπόλα σκιών γνωστών σε κόσμους ζεστούς σαν μέλι,
πότισε το άνυδρο μυαλό σου.
Καραμπόλα ματιών που γλίστρισαν κι έπεσαν από τον 4ο όροφο
σαν τις ανασφάλιστες καθαρίστριες που πέφτουν από τις σκάλες.

Πέμπτη 21:00-22:00

Τα φτερά κερδίζουν ή τα πόδια;
Αγώνας ταχύτητας με γυάλινη κορδέλα στον τερματισμό.
Στο τέλος των σύννεφων
φτερά τσακισμένα και ανάπηροι εραστές.

Πέμπτη 5/3 21:00-22:00

Ένας γλάρος προσγειώνεται στο πάτωμά σου.
Μαζεύει λέξεις χαραγμένες που βρίσκονται στης πόλης σου τα δέντρα.
Δεν είναι πολλά τα δέντρα. Η δουλειά του είναι εύκολη.
Απόψε ο γλάρος μαζεύει τα μηνύματα που άφησε η Μάτση Χατζηλαζάρου στα δέντρα του άλσους που βρίσκεται έξω από το σπίτι σου και η
Μαρία Μούρτου Παραδεισοπούλου τα διαβάζει.

Μ.Τετάρτη 24.4.2109 από τις 21:00

Μέσα στις τσέπες σου κρατάς τις σκουριασμένες πρόκες,
εκείνες που μαζεύεις κάθε Μεγάλη Παρασκευή κάτω απ’ το σταυρό.
Κι έτσι κάθε φορά που βάζεις τα χέρια σου στις τσέπες σου
ματώνουν. Άλλος ένας θεός γεννήθηκε απόψε μέσα σε 45 τετραγωνικά.

Τετάρτη 13.3.2019 από τις 22:00

Στέκεσαι στην ουρά του Χρόνου και πληρώνεις τις υποχρεώσεις σου. Είσαι εντάξει με τους λογαριασμούς σου. Η ουρά στην τράπεζα του Χρόνου είναι μεγάλη, όλοι όμως περιμένουν υπομονετικά. Το ίδιο κι εσύ. Παλιές φωτογραφίες, παλιά τραγούδια που σου άρεσαν και της άρεσαν, φάκελοι με γραμματόσημα και αεροπορικά εισιτήρια. Στην τράπεζα του Χρόνου με αυτά πληρώνεις. Τα λεφτά δεν περνάνε. Πάντα νομίζεις πως είσαι εντάξει στους λογαριασμούς σου με τον Χρόνο. Εκείνον τον διευθυντή που ποτέ σου δεν τον έχεις δει γιατί πάντα σε εξυπηρετούν οι μικροί υπάλληλοι του, τα χρόνια.