Τετάρτη 21.2.2019 από τις 21:00

«Η ποίηση είναι πολεμική τέχνη. Η ποίηση έχει αϋπνίες.
Η ποίηση έχει μπλέξει κι είναι σε πόλεμο με όλους. Κι ας μισεί τον πόλεμο είναι μάχιμη. Είναι μάγκισσα κι ας μην πουλάει μαγκιά.»
Λόγια σκαλισμένα στο παγκάκι της γειτονιάς μου.
Λόγια που ακούγονται ψιθυριστά μέσα από τα γεμάτα ράφια της βιβλιοθήκης.

«Τι να τις κάνω τις σφαίρες όταν υπάρχουν τόσες λέξεις
πρόθυμες να πεθάνουν για μένα;»
«Εκείνοι που έχουν πόρτες ας τις ανταλλάξουν με παράθυρα,
εκείνοι που έχουν δυο χιτώνες ας τους δώσουν και τους δύο
εκείνοι που έχουν κασμάδες ας ξηλώσουνε την άσφαλτο.
Πυρπολήστε! Πυρπολήστε!
Το πρωινό ξύπνημα, τα ΑΤΜ, όλα τα σχολεία (ναι όλα τα σχολεία)
τα βιβλία της ιστορίας, τις ταμπέλες που γράφουν προς Ομόνοια.»

Απόψε ο Γιώργος Χρονάς μπαίνει από το παράθυρο της εκπομπής,
ανάβει μόνο το φωτιστικό πάνω στο γραφείο και μας μιλά για τον έρωτα,
τη φιλία, τη Μαλβίνα Κάραλη και για το τηλεφώνημα εκείνο που θα ήθελε
να δεχτεί.
Ήθελε να δώσουμε ραντεβού έξω από ένα τσίρκο, όμως χθες δόθηκε η τελευταία του παράσταση.

Η σιωπή μετριέται στην καύτρα του τσιγάρου σου
που κρέμεται απ’το μπαλκόνι του πρώτου σπιτιού
που έπιασες με τα δικά σου λεφτά.
Η μοναξιά μετριέται στην ένταση της τηλεόρασης.
Όσο πιο μόνος τόσο πιο δυνατά βάζεις να ακούγεται
ο αγώνας πόλο Γλυφάδα-Βουλιαγμένη.
Βουλιάζεις στον καναπέ σου κάθε βράδυ
και το μόνο που ακούς είναι το γουργουρητό
της γάτας σου και το ασανσέρ που ανεβοκατεβαίνει.

κ.παπαστεργίου

*έργο του: Akashay Avsare

Τετάρτη 6.2.2019 από 21:00

”Πολύχρωμη μνήμη, ασπρόμαυρη ζωή” είναι ο τίτλος της παράστασης που έχει σπάσει τα ταμεία.
Όσοι αγαπιούνται στην πόλη μας κάνουν τις διαδρομές τους με τραμ.
Και δεν παραπονιούνται γιατί είναι αργό.

Όσο παίζεις την αγάπη στο χρηματιστήριο, θα χρεοκοπείς.
Όσο λες: επενδύω πάνω του, τόσο θα βουλιάζεις στη θάλασσα των μετοχών φούσκα.
Γιατί πάνω από το καλοραμμένο κοστούμι σου φοράς μόνο παιδικά μπρατσάκια.

Μέσα στις τσέπες σου κρατάς τις σκουριασμένες πρόκες,
εκείνες που μαζεύεις κάθε Μεγάλη Παρασκευή κάτω απ’ το σταυρό.

Πέμπτη 8.3.2018 στις 21:00

Τα λουλούδια εξήγγειλαν 24ωρη απεργία για την 1η Μαΐου.
Έτσι ντύθηκαν με αγκάθια ακόμα και τα κυκλάμινα.

Τετάρτη 19.12.2018 από τις 21.00

Απόψε διαβάζουμε το ημερολόγιο ενός στρατιώτη, ενός θαλαμοφύλακα, ενός σκοπού κεντρικής πύλης που το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι να υφαίνει τη λευκή σημαία της ειρήνης.

Ο ήλιος στάζει πορτοκαλί χρώμα πάνω στα σύννεφα.
Θα δούμε ταινία απόψε;
Ο ήλιος φωτίζει για τελευταία φορά σήμερα την απέναντι πολυκατοικία.
Θα δούμε ταινία απόψε;
Ο ήλιος κατέβασε το ακουστικό για απόψε. Όσο και να τον παίρνω τηλέφωνο δεν απαντά.
Θα δούμε ταινία απόψε;
Πάμε στο πίσω παράθυρο το φεγγάρι μας κάνει βίντεο-κλήση.
Θα φτιάξουμε ταινία απόψε; (αυτή είναι η σωστή ερώτηση)

κ.παπαστεργίου

Γεννήθηκα χθες, γι΄αυτό μου άναψες ένα κερί.
Κάθε μέρα που θα περνά, μου υποσχέθηκες πως
θα μου ανάβεις κι από ένα.

Πέμπτη στις 21:00

Oι Lost Bodies συναντούν τον Θωμά Γκόρπα και μας λένε πράγματα που δεν θα μάθουμε ποτέ. Τρεις τοιχοι κι ένα παράθυρο γκρεμίζονται κι έπειτα ανακατασκευάζονται από ποιήματα του Θωμά Γκόρπα, τη μουσική και τους στιχους των Lost Bodies.

Απόψε εκπέμπουμε από την αυλή ενός νυχτερινού σχολείου.
Διευθύντρια του σχολείου είναι η Μάιρη Τσώνη.
Αντί για προσευχή, κάθε πρωί διαβάζει το κείμενο που έχει τίτλο
«Ποιος τις γαμάει τις πανελλήνιες».
Ένας ειδικός δίνει συμβουλή ζωής στους μαθητές
και το μόνο που τους προτείνει είναι να βάζουν αντηλιακό.

Απόψε μπαίνει από το παράθυρο μας ο Σαμσών Ρακας, και μας μιλά για το άγγιγμα μιας αόρατης και παράλληλα παντοδύναμης παρουσίας.
Αυτό το σωτήριο άγγιγμα αναζητάμε απόψε μέσα από τα λόγια του Σαμσων Ρακά.
Γεμίζουμε τα χέρια μας χώμα
τρυπάμε τις τσέπες των παντελονιών μας
διαλέγουμε τον μακρύτερο σπάγγο για τον αετό που θα πετάξουμε
κι ετοιμαζόμαστε να ερωτευτούμε μέσα σε καταφύγια πολέμου.

εικόνα: έργο του Virgil Finlay

Πέμπτη 22.3.2018 21:00 (καρβουνιασμένο σώμα με το όνομα ποίηση)

Η μυρωδιά σου. Δεν μπορούσα να την ξεχωρίσω.
Μύριζες υγρό χώμα ή καμένη σγουρή τρίχα;

Οδηγείς χωρίς άδεια οδήγησης.
Οπλοφορείς χωρίς άδεια οπλοφορίας.
Μιλάς άπταιστα ξένες γλώσσες
και δεν έχεις κάνει ούτε μια ώρα μάθημα σε φροντιστήριο.
Είσαι η καλύτερη πιστή χωρίς να έχεις διαβάσει
την παλαιά και την καινή διαθήκη.
Φυσάς μέσα στα δάχτυλα σου
και φτιάχνεις το τραγούδι του αηδονιού,
που δεν έχω ακούσει ακόμα.

κ.παπαστεργίου