“Χάρτινες πόλεις” | Γκριν Τζον
Μίνως Ευσταθιάδης
Το δεύτερο μέρος της νύχτας
Εκδόσεις: Ωκεανίδα
Σε ένα χωριό στα περίχωρα του Αμβούργου, ο Κόνραντ Χάουσμαν δολοφονείται με ακρίβεια και απόλυτη λεπτομέρεια. Λίγες ώρες αργότερα στο σημείο καταφθάνει ένας ντετέκτιβ. Ο φθηνότερος του καταλόγου όπως και ο ίδιος παραδέχεται.
Τίποτα
Παναγιωτόπουλος Νίκος
Εκδόσεις Τόπος
Φαντάστηκε το σώμα του να διαχωρίζεται από το μυαλό του και μπήκε στον πειρασμό να διαλέξει αν θα πήγαινε με το σώμα του ή με το μυαλό του. Η επιλογή τού φάνηκε ανυπέρβλητα δύσκολη και την εγκατέλειψε, αφού στο βάθος δεν του επέβαλλε κανείς να διαλέξει σώνει και καλά.
Οι ιστορίες θα μας σώσουνΈνα ημερολόγιο του 2014
Μιχάλης Μητσός Πόλις |
Η Ιστορία είναι κυρίως φτιαγμένη από ιστορίες. Και, όπως λέει ο μεγάλος Γερμανός σκηνοθέτης Έντγκαρ Ριτζ, “Στην τελική ευθεία δεν μετράει η αλήθεια, αλλά το αν η ιστορία σου είναι μια ωραία ιστορία. Και πρέπει να είναι τόσο ακριβής, ώστε να μπορούσε να είναι αληθινή”.
Γιώργος Ιατρίδης
Το φαινόμενο της πεταλούδας
Εκδόσεις: updot.gr
Ο κ. Ασημένιος σκεφτόταν πως η δυσκολία του αυτή στα πόδια, αποτέλεσε το μεγαλύτερο εφόδιο κι όχι εμπόδιο, όπως θα λέγανε πολλοί· για να μπορέσει να πραγματοποιήσει τη διαδρομή, με φόντο τις γραμμές του Ηλεκτρικού. Τον ωθούσαν τα αρρωστημένα του πόδια με έναν τρόπο ανεξήγητο, κάτι που σε όλα τα ιατρικά βιβλία δεν υπάρχει, ούτε μέσα στα διπλώματα αναφέρεται, ούτε σε καμία χαοτική μελέτη.
Ζοζέ Λουίς Πεϊσότο
ΒΙΒΛΙΟ
Εκδόσεις Κέδρος
Οι διακόσιες κλειτορίδες της Μαρίας Βοναπάρτη
Αλίξ Λεμέλ
Μετάφραση: Γιώργος Καλαμαντής
Εκδόσεις: Πατάκη
Βίκυ Τσελεπίδου
Ελενίτ
Εκδόσεις Νεφέλη
Επιθυμίες καλά κρυμμένες, μυστικά που ποτέ δε θα φανερωθούν, βλέμματα που ποτέ δε προδοθούν, στόματα που ποτέ δε θα φιληθούν, η λογική που ποτέ δε θα παραδοθεί και η ψυχή που πάντα θα ξεφεύγει.
Ευγένιος Αρανίτσης
Το βιβλίο της παιδικής ηλικίας
Εκδόσεις: Ερατώ
Το βιβλίο αυτό είναι ο καρπός μιας μικρής περιπλάνησης στο συναρπαστικό κόσμο των μύθων της παιδικής ηλικίας. Οι σελίδες του περιέχουν απαντήσεις σε ερωτήματα που οι ενήλικοι δε συνηθίζουν να θέτουν, είτε επειδή τα αντιλαμβάνονται σαν υπερβολικά και αφελή, είτε επειδή θεωρούν την απάντηση αυτονόητη.