Δύο χέρια περίμενες και δύο χέρια βρήκες. Δυο χέρια και μία ανάσα που προσπαθούσες, κρυφά, να την κλείσεις σε ένα βάζο για να την χρησιμοποιήσεις σε περίπτωση ανάγκης. Αυτή η ανάσα όμως δεν φυλακίζεται. Τρέχεις από πίσω της κι αυτή σε περιμένει για να σου μάθει την επόμενη χορευτική φιγούρα.
Ο χορός αυτός είναι απλός. Ένα βήμα πίσω εκείνος, δύο βήματα μπροστά εσύ. Ο χορός αυτός είναι απλός, άλλωστε είναι και ο πρώτος σας χορός. Ένα βήμα πίσω εκείνος κι εσύ δύο βήματα μπροστά.
Ο καιρός περνά. Ο χορός δυσκολεύει. Δύο βήματα στα δεξιά εκείνος. Δύο βήματα στα αριστερά εσύ. Βήματα πάνω στο χιόνι. Βήματα που χάνονται από τις νέες λαίμαργες νιφάδες.
‘Τρεις τοίχοι κι ένα παράθυρο’ κάθε *Πέμπτη στις 21.00*