Τετάρτη 13.11.19 στις 17:00

Ο Νίκος Κουτσούρης στο Ολόγραμμα «Ρίξε τα αστέρια» έχει τίτλο η δουλειά του πρωτοεμφανιζόμενου (δισκογραφικά) Νίκου Κουτσούρη, η οποία κυκλοφόρησε από τη μουσική εκδοτική εταιρία Ε.Μ.Σ.Ε. Ένας δίσκος με 11 τραγούδια, γραμμένα με πολύ μεράκι και αγάπη. Η μουσική ανησυχία, εμπειρία, αλλά και οι σημαντικές συνεργασίες του δημιουργού, έρχονται να μας δείξουν μέσα από τις ιδιαίτερες ενορχηστρώσεις του Γιάννη Πασακαλίδη, την ποιότητα, την αμεσότητα, και ένα μουσικό συναίσθημα, μεταδίδοντας νοσταλγικές εικόνες.

Τετάρτη 3.4.2019 από τις 21:00

«Ω ψυχή, πουλί που δεν ξέρει και πετά σε μέρες που επιτρέπεται το κυνήγι.»
Αναγκαστική προσγείωση στις λίμνες των ποιημάτων και στις θάλασσες των μουσικών, θα αποτρέψει την άχαρη πρόσκρουση στον πιο ψηλό γυάλινο πύργο της πόλης σου.
Απόψε θα προσγειωθούμε χωρίς να προσδεθούμε
στα ποιήματα και στα κείμενα του Γιώργου Μαρκόπουλου.

φωτογραφία_Ειρήνη Ανδρουλάκη

Τετάρτη 27.2.2019 21:00

Ο ιδρώτας είναι το βασικό συστατικό του φαγητού δυο αγαπημένων.
Το αλάτι του ιδρώτα ανεβάζει την πίεση του αίματος κι έτσι τα μάτια των δυο κρατιούνται οριακά πάνω στο κεφάλι τους.
Όσο ιδρώτα χάνει το ένα ταίρι τον αναπληρώνει από τον ιδρώτα που μαζεύει η γλώσσα του από τις αλυκές που ανακαλύπτει πάνω στο σώμα του άλλου.Κι όταν το γεύμα τελειώσει ο ιδρώτας βρίσκεται πάνω στα σεντόνια όπως τα ψίχουλα που σου πέφτουν κάτω στο κυριακάτικο τραπέζι.

Απόψε εκπέμπουμε από την αυλή ενός νυχτερινού σχολείου.
Διευθύντρια του σχολείου είναι η Μάιρη Τσώνη.
Αντί για προσευχή, κάθε πρωί διαβάζει το κείμενο που έχει τίτλο
«Ποιος τις γαμάει τις πανελλήνιες».
Ένας ειδικός δίνει συμβουλή ζωής στους μαθητές
και το μόνο που τους προτείνει είναι να βάζουν αντηλιακό.

”Τρυφερούλης νεκροτόμος” Τετάρτη 21:00-22:00

”Ένα καλλιτεχνικό πατινάζ όπου εσύ οι λεπίδες ο πάγος εγώ”
Απόψε ο Γιώργος Δομιανός ένας τρυφερούλης νεκροτόμος ποιητής
βουτάει τα χέρια του στο ζεστό αίμα της καρδιάς σου και χωρίς να το καταλάβεις, ψαρεύει και αφήνει πάνω στο γραφείο σου ό,τι κρύβεις πίσω από τους λερωμένους πνεύμονες σου.

Τετάρτη 20.3.2019 από τις 21:00

Καραμπόλα ονείρων πάνω από του κρεβατιού σου την ακινησία,γέμισε τη ζωή σου ασπροκκόκινες κορδέλες της τροχαίας.
Καραμπόλα σκιών γνωστών σε κόσμους ζεστούς σαν μέλι,
πότισε το άνυδρο μυαλό σου.
Καραμπόλα ματιών που γλίστρισαν κι έπεσαν από τον 4ο όροφο
σαν τις ανασφάλιστες καθαρίστριες που πέφτουν από τις σκάλες.

Τετάρτη 21.2.2019 από τις 21:00

«Η ποίηση είναι πολεμική τέχνη. Η ποίηση έχει αϋπνίες.
Η ποίηση έχει μπλέξει κι είναι σε πόλεμο με όλους. Κι ας μισεί τον πόλεμο είναι μάχιμη. Είναι μάγκισσα κι ας μην πουλάει μαγκιά.»
Λόγια σκαλισμένα στο παγκάκι της γειτονιάς μου.
Λόγια που ακούγονται ψιθυριστά μέσα από τα γεμάτα ράφια της βιβλιοθήκης.

«Τι να τις κάνω τις σφαίρες όταν υπάρχουν τόσες λέξεις
πρόθυμες να πεθάνουν για μένα;»
«Εκείνοι που έχουν πόρτες ας τις ανταλλάξουν με παράθυρα,
εκείνοι που έχουν δυο χιτώνες ας τους δώσουν και τους δύο
εκείνοι που έχουν κασμάδες ας ξηλώσουνε την άσφαλτο.
Πυρπολήστε! Πυρπολήστε!
Το πρωινό ξύπνημα, τα ΑΤΜ, όλα τα σχολεία (ναι όλα τα σχολεία)
τα βιβλία της ιστορίας, τις ταμπέλες που γράφουν προς Ομόνοια.»

Μ.Τετάρτη 24.4.2109 από τις 21:00

Μέσα στις τσέπες σου κρατάς τις σκουριασμένες πρόκες,
εκείνες που μαζεύεις κάθε Μεγάλη Παρασκευή κάτω απ’ το σταυρό.
Κι έτσι κάθε φορά που βάζεις τα χέρια σου στις τσέπες σου
ματώνουν. Άλλος ένας θεός γεννήθηκε απόψε μέσα σε 45 τετραγωνικά.

Τετάρτη 13.3.2019 από τις 22:00

Στέκεσαι στην ουρά του Χρόνου και πληρώνεις τις υποχρεώσεις σου. Είσαι εντάξει με τους λογαριασμούς σου. Η ουρά στην τράπεζα του Χρόνου είναι μεγάλη, όλοι όμως περιμένουν υπομονετικά. Το ίδιο κι εσύ. Παλιές φωτογραφίες, παλιά τραγούδια που σου άρεσαν και της άρεσαν, φάκελοι με γραμματόσημα και αεροπορικά εισιτήρια. Στην τράπεζα του Χρόνου με αυτά πληρώνεις. Τα λεφτά δεν περνάνε. Πάντα νομίζεις πως είσαι εντάξει στους λογαριασμούς σου με τον Χρόνο. Εκείνον τον διευθυντή που ποτέ σου δεν τον έχεις δει γιατί πάντα σε εξυπηρετούν οι μικροί υπάλληλοι του, τα χρόνια.

Τετάρτη 6.2.2019 από 21:00

”Πολύχρωμη μνήμη, ασπρόμαυρη ζωή” είναι ο τίτλος της παράστασης που έχει σπάσει τα ταμεία.
Όσοι αγαπιούνται στην πόλη μας κάνουν τις διαδρομές τους με τραμ.
Και δεν παραπονιούνται γιατί είναι αργό.

Όσο παίζεις την αγάπη στο χρηματιστήριο, θα χρεοκοπείς.
Όσο λες: επενδύω πάνω του, τόσο θα βουλιάζεις στη θάλασσα των μετοχών φούσκα.
Γιατί πάνω από το καλοραμμένο κοστούμι σου φοράς μόνο παιδικά μπρατσάκια.

Τετάρτη 17.4.2019 από τις 22:00

Ντύσε με κουρέλι μου.
Μου φτάνουν τα χέρια σου. Δε θέλω ρούχα ακριβά μόνο τα δάχτυλα σου τα καυτά τρύπες ν’ ανοίγουν στο στήθος μου να χαίρεσαι την αλήθεια μου. Πόση αλήθεια χωράει μέσα σε δύο παλάμες με ρωτάς;
Τόση όση χωράει στο φτιάρι του θερμαστή που ταΐζει την αχόρταγη μηχανή της ατμομηχανής.

Ένας «βραχνός προφήτης» είναι ο ποιητής. Αναζητά να βρει την πηγή της τέχνης του. Μα «όποιος ιδεί βουβαίνεται τα δάχτυλά του σπάζουν». Η σκιά του Χρήστου Μπράβου μας μοιράζει κομμένα χαρτάκια- κομφετί- που πάνω τους είναι γραμμένα δικά του ποιήματά. Απόψε η σκιά του Χρήστου Μπράβου βάφει τους δύο τοίχους γκρί και τον άλλο κόκκινο.

Τετάρτη 19.12.2018 από τις 21.00

Απόψε διαβάζουμε το ημερολόγιο ενός στρατιώτη, ενός θαλαμοφύλακα, ενός σκοπού κεντρικής πύλης που το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι να υφαίνει τη λευκή σημαία της ειρήνης.

Ο ήλιος στάζει πορτοκαλί χρώμα πάνω στα σύννεφα.
Θα δούμε ταινία απόψε;
Ο ήλιος φωτίζει για τελευταία φορά σήμερα την απέναντι πολυκατοικία.
Θα δούμε ταινία απόψε;
Ο ήλιος κατέβασε το ακουστικό για απόψε. Όσο και να τον παίρνω τηλέφωνο δεν απαντά.
Θα δούμε ταινία απόψε;
Πάμε στο πίσω παράθυρο το φεγγάρι μας κάνει βίντεο-κλήση.
Θα φτιάξουμε ταινία απόψε; (αυτή είναι η σωστή ερώτηση)

κ.παπαστεργίου