Τρεις τοίχοι κι ένα παράθυρο Πέμπτη στις 21.00

Τραγούδι ωραίο, που μοιάζει με φλόγα μεγάλη σε καταπίνει σαν ένα ξερό κούτσουρο. Τραγούδι ωραίο φτιαγμένο από ένα τυφλό κορίτσι που οδηγάει τα βήματά σου από την πόρτα του σπιτιού σου μέχρι το παράθυρό σου. Τραγούδι νέο σου ψιθυρίζει απόψε ένα τυφλό ένα τυφλό κορίτσι όμοιο με αυτά που ζωγράφιζε ο Μοντιλιάνι.

Τυφλό κορίτσι που κάτω από το φόρεμά του έχει φυλακίσει ανέμους και απόψε σου έκανε την τιμή να του απελευθερώσει μέσα στο σπίτι σου.

Κι έπειτα ο Α. Καμύ: «Η τέχνη δεν είναι για μένα μια απόλαυση μοναχική. Είναι μέσο για να αγγίζω τον μεγαλύτερο δυνατό αριθμό ανθρώπων, προσφέροντας τους μια προνομιακή εικόνα για τους κοινούς πόνους και τις χαρές. Αυτός που συχνά επιλέγει τη μοίρα του καλλιτέχνη, πολύ γρήγορα αντιλαμβάνεται ότι δεν θα τονώσει την τέχνη του και τη διαφορετικότητα του παρά μόνον αποδεχόμενος την ομοιότητα του με όλο τον κόσμο».

‘Τρεις τοίχοι κι ένα παράθυρο’

κ.π