Σημείωμα του Θανάση Παπακώστα

Η ανάγκη για αντίσταση απέναντι σε όλο αυτό που συνέβαινε στην χρεωκοπημένη και μνημονιακή Ελλάδα, με έφερε στο τέλος του 2015

να ενώσω την φωνή μου με αυτήν του Διαδυκτιακού Μεταδευτερου .Ύστερα από 14 χρόνια ραδιοφωνικής αποχής βρέθηκα ξανά πίσω από ένα μικρόφωνο θεωρώντας το μια καθαρά πολιτική πράξη. Εκεί συνάντησαμια παρέα ανθρώπων που εκφράζονταν ελεύθερα μέσα από ένα μοντέλο αυτοδιαχείρισης που αναζητούσε τρόπους να μείνει ζωντανό διεκδικώντας να ανοίξει νέους δρόμους, χωρίς αφεντικά χωρίς διαφημίσεις που καθορίζουν και αλώνουν τελικά την φυσιογνωμία οποιουδήποτε μέσου. Παρακολούθησα προσεκτικά και σιωπηλά τις δράσεις και τις διαδικασίες σ’ αυτή την μικρή κοινότητα επί έναν χρόνο και διαπίστωσα ότι πραγματικά υπήρχε κάτι διαφορετικό, ουσιαστικό καθαρό και ανιδιοτελές.

Οι άνθρωποι ήταν ψώνια και διεκδικούσαν την ουτοπία τους προτάσσοντας τον πολιτισμό.
Όταν η πολυαναμενόμενη ελπίδα δεν βρήκε ποτέ τον δρόμο, τα συνθήματα, τα τραγούδια και οι λέξεις έχασαν το νόημα και την δυναμική τους το καλοκαίρι του δημοψηφίσματος, ένιωσα πως αυτή ήταν πραγματικά η στιγμή που έπρεπε να αντισταθούμε απέναντι σε μια γιαλαντζή αριστερά που μασάει τα λόγια της και υποκλίνεται στο όνομα των αγορών και των τραπεζών.

Αποφάσισα να κάνω αυτό που ήξερα καλύτερα, να συνθέτω εικόνες και ήχους πάνω σε ιστορίες και η πιο ενδιαφέρουσα που είχα μπροστά μου ήταν αυτή του Μεταδευτερου. Η εργασία αποτελεί αποτέλεσμα συλλογικής προσπάθειας όπου κανείς δεν πληρώθηκε παρά μόνο ακούμπησε ότι μπορούσε απ τον χρόνο και το ταλέντο του. Αυτό που διεκδίκησα ήταν όλα να γίνουν με δυνάμεις του Μεταδευτερου αποδεικνύοντας πως μπορεί να παραχθεί πολιτισμός και να αρθρωθεί άποψη χωρίς δαπανηθούν τεράστια ποσά, αρκεί να υπάρχει όραμα και διάθεση μέσα στο πλαίσιο αυτοδιαχειριζόμενων συλλογικών διαδικασιών.

Μια εκπομπή συνοδεύει την ταινία σε παράλληλη δράση καθώς το ίδιο κάνει κι ο Καραγκιόζης με τα καυστικά σχόλια και τις παρεμβάσεις του. Το ενδιαφέρον είναι η διαφορετική άποψη για το μαύρο στην ΕΡΤ και τις διαδικασίες που ακολούθησαν απ όπου και προέκυψε και το Μεταδευτερο. Το σημαντικότερο είναι το πνεύμα που εγκυμονεί αυτή η αυτοδιαχειριστική προσπάθεια και ελπίζω το “Ραδιόφωνο στο πατάρι” να το βοηθήσει ν ανθίσει.

“Για τους ονειροπόλους που αντιστάθηκαν και χάθηκαν, αυτούς που επιμένουν και κείνους που θα ΄ρθούν να συνεχίσουν”