Τρία βιβλία για το καλοκαίρι από τις εκδόσεις Ίκαρος
Σταθμός έντεκα
Emily St. John Mandel
Εκδόσεις Ίκαρος
Μια χιονισμένη νύχτα, ο Άρθουρ Λιάντερ, διάσημος ηθοποιός του Χόλιγουντ, παθαίνει καρδιακή προσβολή πάνω στη σκηνή κατά τη διάρκεια μιας παράστασης του Βασιλιά Ληρ. Ο Τζιβαν Σόντρι, ένας νεαρός παπαράτσι που σπουδάζει νοσηλευτική, βρίσκεται στο κοινό και σπεύδει να βοηθήσει, υπό το βλέμμα μιας οχτάχρονης ηθοποιού, της Κίρστεν Ρεϊμόντ. Όμως παρά τις προσπάθειές του, ο Άρθουρ καταλήγει νεκρός. Καθώς ο Τζίβαν γυρίζει σπίτι διασχίζοντας το χιονισμένο Τορόντο, πληροφορείται ότι έχει ξεσπάσει μια θανατηφόρα γρίπη που εξαπλώνεται ραγδαία. Αποφασίζει να οχυρωθεί στο διαμέρισμα του αδερφού του, σε ένα ουρανοξύστη, απ’ όπου παρατηρεί τον κόσμο, όπως τον ήξερε, να καταρρέει.
Είκοσι χρόνια αργότερα, η Κίρστεν είναι ηθοποιός στην Περιπλανώμενη Συμφωνία, μια ομάδα ηθοποιών και μουσικών που ταξιδεύει στους οικισμούς του αλλαγμένου πια κόσμου, ανεβάζοντας Σαίξπηρ και παίζοντας μουσική. Η ζωή τους είναι ένας καθημερινός αγώνας επιβίωσης, καθώς οι αναμνήσεις τους μπλέκονται επώδυνα με τη νέα τους πραγματικότητα, ενώ το κακό μπορεί να καραδοκεί παντού.
Ο Σταθμός Έντεκα είναι ένα υποβλητικό δυστοπικό μυθιστόρημα, σκοτεινό και ελεγειακό μα συνάμα λαμπερό και αισιόδοξο. Ένα μυθιστόρημα για την τέχνη, τη νοσταλγία, τους ανθρώπους που μας σημαδεύουν και την ομορφιά του κόσμου που μας περιβάλλει.
Η καλή τύχη εδώ και τώρα
Matthew Quick
Εκδόσεις Ίκαρος
Επί τριάντα εννιά χρόνια ο Μπαρθόλομιου Νηλ έχει ζήσει προστατευμένος από τη μητέρα του. Όταν εκείνη πεθαίνει, ο Μπαρθόλομιου καλείται να πάρει τη ζωή του στα χέρια του. Πώς όμως ένας άντρας που όλη του η πορεία έχει καθοριστεί από τη μητέρα του, την Εκκλησία και τις επισκέψεις του στη βιβλιοθήκη θα μπορέσει να σταθεί στα πόδια του;
Προσπαθώντας να αντλήσει κουράγιο και αυτοεκτίμηση, ο Μπαρθόλομιου αρχίζει να παίζει ένα παιχνίδι με τον εαυτό του προσποιούμενος ότι είναι ο Ρίτσαρντ Γκιρ, ο σταρ τον οποίο λάτρευε η μητέρα του, και να μοιράζεται αυτή την εμπειρία με τον ηθοποιό μέσω μιας μονόπλευρης αλληλογραφίας μαζί του, με τις επιστολές του να εξελίσσονται σε ημερολόγιο αποκαλυπτικό της συγκινητικής προσπάθειας ενός ανθρώπου να ενταχθεί στο κοινωνικό σύνολο.
Ένας έκπτωτος αλκοολικός ιερέας, μια νεαρή βιβλιοθηκάριος και ο αθυρόστομος αδερφός της θα συνθέσουν μια ασυνήθιστη παρέα που θα βοηθήσει τον Μπαρθόλομιου στο ταξίδι της πραγματικής ενηλικίωσής του.
Μια τρυφερή ιστορία, που καταφέρνει να είναι ταυτόχρονα ελαφριά αλλά και φιλοσοφική. Financial Times
Ο Κουίκ μάς προσφέρει ένα ακόμη ασυνήθιστο διαμάντι, γεμάτο εκκεντρικούς ζωντανούς, έντονα ανθρώπινους χαρακτήρες… Το χιούμορ, το πάθος και οι απρόβλεπτες αλλαγές πορείας ορίζουν την οδύσσειά τους και μας θυμίζουν ότι το ταξίδι είναι σημαντικότερο από τον προορισμό. Booklist
Είναι αδύνατον να μην αγαπήσουμε καθέναν από τους ελαττωματικούς χαρακτήρες του Κουίκ… Αστείο και συγκινητικό, το τελευταίο του βιβλίο κινείται στο ίδιο πνεύμα με τον Οδηγό Αισιοδοξίας. USA Today
Τρόποι να γυρίζεις σπίτι
Alejandro Zambra
Εκδόσεις Ίκαρος
Το βιβλίο ξεκινά με ένα σεισμό, ιδωμένο μέσα από τα μάτια ενός ανώνυμου εννιάχρονου αγοριού που ζει σε ένα μεσοαστικό συγκρότημα κατοικιών στο Maipu, της Χιλής. Στο δεύτερο μέρος, πρωταγωνιστής είναι ο συγγραφέας του πρώτου μέρους του μυθιστορήματος. Ο πατέρας του είναι ένας λιγομίλητος άνθρωπος, ο οποίος ενώ ισχυρίζεται ότι δεν ενδιαφέρεται για την πολιτική, σιωπηλά συντάσσεται με το καθεστώς Πινοσέτ.
Η αφήγηση εναλλάσσεται ανάμεσα στον συγγραφέα και τον πρωταγωνιστή, το παρελθόν και το παρόν, προβάλλοντας με μελαγχολία και οργή την ιστορία ενός έθνους, και μιας γενιάς -που όπως λέει ο συγγραφέας έμαθε να διαβάζει και να γράφει ενόσω οι γονείς τους έγιναν συνεργοί ή θύματα της Δικτατορίας.
Πρόκειται για το πιο προσωπικό μυθιστόρημα του Alejandro Zambra (συγγραφέα του «Μπονσάι»), που είναι ίσως ο σημαντικότερος Χιλιανός συγγραφέας μετά τον Roberto Bolaño.
«…Μια φορά, χάθηκα. Θα ’μουν έξι ή επτά χρονών. Είχα αφαιρεθεί και, ξαφνικά, δεν έβλεπα πια τους γονείς μου. Φοβήθηκα, αλλά βρήκα αμέσως το δρόμο κι έφτασα πρώτος στο σπίτι – εκείνοι μ’ έψαχναν συνέχεια, απεγνωσμένα, αλλά εγώ νόμισα ότι είχαν χαθεί· ότι εγώ ήξερα να γυρίζω σπίτι κι εκείνοι όχι. «Ήρθες από άλλο δρόμο» είπε η μητέρα μου αργότερα, με τα μάτια της ακόμα κλαμμένα. «Εσείς ήρθατε από άλλο δρόμο» σκέφτηκα, αλλά δεν το είπα…» γράφει ο Zambra στο βιβλίο και ο μεταφραστής Αχιλλέας Κυριακίδης σημειώνει:
Τo είπε, αργότερα, ο Αlejandro Zambra, γράφοντας αυτό το θαυμάσιο μυθιστόρημα αναπόλησης της παιδικής ηλικίας, της χαμένης αθωότητας και των ενοχών για την απώλεια της αθωότητας. Η έννοια της απώλειας κυριαρχεί στην αφήγηση, την αφήγηση της περιπέτειας μιας αέναης, νοερής επιστροφής, όπου τα ψίχουλα του Κοντορεβυθούλη έχουν φαγωθεί προ πολλού…