Το Μεταδεύτερο πάει Λιλιπούπολη

Δευτέρα 3/4 09:00-09:30. Επιμέλεια, παρουσίαση Γιώργος Ι. Αλλαμανής

Το ΜεταΔεύτερο πάει Λιλιπούπολη. Η πρώτη μέρα του ραδιοφωνικού σταθμού
……………
[…] Φίλες και φίλοι γειά σας. Αρχή του παραμυθιού, καλημέρα σας. ‘Η μάλλον, νέα αρχή, εδώ στην απαστράπτουσα συχνότητα του ΜεταΔεύτερου, για την πιο ξακουστή ραδιοφωνική εκπομπή για παιδιά, μια μουσικοπολιτική επιθεώρηση για μεγάλους, μια ευτυχή συγκυρία της ύστερης Μεταπολίτευσης, ένα συλλογικό έργο που δεν θα προέκυπτε εάν δεν του χορηγούσε οξυγόνο και χρόνο στο Τρίτο Πρόγραμμα τηςδεκαετίας του ’70 ο Μάνος Χατζιδάκις, εάν δεν επέλεγε σχεδόν ιδανικά τους συνεργάτες του: ηθοποιούς, συνθέτες, εκτελεστές, μαέστρο, σκηνοθέτες, ηχολήπτες, στιχουργό.
Λοιπόν, σήμερα ξεκινάμε την αναμετάδοση των 100 σωζόμενων επεισοδίων της εκπομπής Εδώ Λιλιπούπολη, ο κύκλος της οποίας κράτησε δυόμιση χρόνια.
‘Ανοιξε στα τέλη του 1977 και έκλεισε την ‘Ανοιξη του 1980. ‘Ηταν μια ιδέα της σκηνοθέτιδας και χορογράφου Ρεγγίνας Καπετανάκη που υλοποιήθηκε με την σύμπραξη της παιδοψυχολόγου Ελένης Βλάχου.
Υπάρχει μία τεράστια παρεξήγηση. Ο κόσμος νομίζει ότι η Λιλιπούπολη είναι τα τραγούδια της. Αιτιολογημένα, αφού ο πανίσχυρος στίχος της Μαριανίνας Κριεζή και οι μουσικές του Νίκου Κυπουργού, του Δημήτρη Μαραγκόπουλου, της Λένας Πλάτωνος και του Νίκου Χριστοδούλου τα απέκοψαν από το ραδιοφωνικό θεατρικό σώμα και τους προσέδωσαν μια μεταλλαγμένη αυτονομία.
Εγώ πάλι – που έφαγα την «πετριά» να θέλω να γράψω ένα βιβλίο για την Αληθινή Ιστορία της Λιλιπούπολης -, αντίθετα με όλα αυτά, νομίζω ότι η Λιλιπούπολη ήταν οι εκπομπές της, σωζόμενες ή χαμένες για πάντα. Μισοφωτισμένες, δυσεύρετες, άγνωστες ακόμη στο κοινό, πιστεύω ότι έχουν τη δύναμη να φωτίσουν τα δρομάκια και τις πλατείες της ανθρώπινης ψυχής και της κοινωνικής δράσης – και μάλιστα σήμερα, στα ερέβη του μνημονιακού Μεσαίωνα.
Σας προτείνω να αφεθείτε στις ιστορίες αυτές, να τους δώσετε χρόνο να μετεξελιχθούν, όπως έγινε και τότε, από μια χαριτωμένη εκπομπή για παιδιά σε εργαλείο που θα χλευάσει την εξουσία και κάθε κακομούτσουνο νεκροθάφτη μιας υψηλής αισθητικής, η οποία παραμένει ακόμη ζητούμενο.
Ξεκινάμε με το πρώτο πρώτο επεισόδιο. Τίτλος: «Η πρώτη μέρα του ραδιοφωνικού σταθμού». Μεταδόθηκε στις 9.30 το πρωί της Δευτέρας 19 Δεκεμβρίου 1977, μετά από δημιουργική κυοφορία περίπου ενός χρόνου – εξ ου και το «επιτέλους» που ακούγεται να λέει η Μαριανίνα Κριεζή στην αρχή.
Μια εκπομπή γνωριμίας είναι, μια παρέλαση των βασικών ηρώων – κατοίκων της Λιλιπούπολης, από το στούντιο του κατακαίνουργιου ραδιοφωνικού σταθμού, έργο (και αυτός) του πολυπράγμονος Δόκτωρα Δρακατώρ.
[ ΣΕ ΓΥΜΝΟ ΜΙΚΡΟΦΩΝΟ: ]
Καλή ακρόαση. Μακάρι αυτά τα ραδιοφωνικά διαμάντια να βρουν σύντομα τη θέση που τους αξίζει στη συλλογική νεοελληνική παρηγορία.
[ Ρούλο ταμπούρου & ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ ]