Το κουτσό

[:της πιο κατατρεγμένης ευτυχίας / το τέχνασμα / -πρόσχωμεν-]

Απόψε ομάδες χαϊκού κατεβάζουν το φερμουάρ του πλανήτη, ανακαλύπτουν τη μαγική φράση τη θαμπώνουν με το μέλι και τη σιγοτραγουδούν ανάμεσα στους μύκητες της γης. Κι αν δυναμώσεις τον ήχο (αυτό δεν κάνεις γράφοντας σε πτώσεις πιο δοτικές, πιο κλητικές;) αν δυναμώσεις τον ήχο-απλώς φυσάει και κάτι σαν παραμιλητό πέφτει στον κόσμο·

Οι κάρτες ταρώ χαμογελούν στον άνεμο κι ο Raoul penman σου κλείνει πονηρά το μάτι.

Το απαλό χτύπημα στη πόρτα. Η σπίθα του ήχου και το άκουσμα της φλόγας στο άνοιγμα των φύλλων • κι η χαμηλή από φόβο και χαρά φωνή του ν΄ αφαιρεί το γιατί προσθέτοντας το όχι. Να διαιρεί το ναι. Να πολλαπλασιάζει το κατόπιν. Ποίηση χωρίς ρεπό. Αυτή είναι η δουλειά του. Να εγχειρίζει τη μηχανική καρδιά της πόλης χωρίς ρεπό από την ποίηση. Αυτή είναι η δουλειά του. Μια παντομίμα αγάπης. Επιγραφή που φωνάζει: «Διαλέγω Εσένα»
[:μαζί με Νίκο Αλέξη Ασλάνογλου, Γιώργο Κοροπούλη, Θ. Δ Τυπάλδο και Πάνο Κουτούλια λίγο μετά τις 22: 00 e’δώ https://metadeftero.gr/