Τα Κορίτσια, Έμα Κλαϊν

Εκδόσεις Ψυχογιός

Τα κορίτσια βρίσκονταν για αρκετό καιρό στα ράφια της βιβλιοθήκης μου. Κατά καιρούς το έπαιρνα στα χέρια μου, κοιτούσα το εξώφυλλο το ξεφύλλιζα και το έβαζα ξανά στη θέση του.Λίγες μέρες πριν αποφάσισα να διαβάσω το βιβλίο της Έμα Κλαϊν, της νέας φωνής της αμερικάνικης λογοτεχνίας, όπως αναφέρει και το εξώφυλλο του βιβλίου.

Η Εμα Κλαϊν είναι γεννημένη του 1989 και γράφει για το 1960, για τις ανθρώπινες σχέσεις, τις αυταπάτες , για τα κορίτσια που γίνονται γυναίκες, για την βίαιη ενηλικίωση και την καταρράκωση των προσδοκιών.

Το οπισθόφυλλο αναφέρει τα εξής:

Βόρεια Καλιφόρνια, στη διάρκεια του βίαιου τέλους της δεκαετίας του 1960. Στις αρχές του καλοκαιριού, μία μοναχική και ψαγμένη έφηβη, η Ίβι Μπόιντ, βλέπει μια παρέα κοριτσιών στο πάρκο, κι αμέσως σαγηνεύεται από την ελευθερία τους, το αφρόντιστο ντύσιμό τους, την επικίνδυνη αύρα της αμεριμνησίας τους. Η Ίβι δε θ’ αργήσει να υποκύψει στον μαγνητισμό της Σούζαν, ενός μυστηριώδους μεγαλύτερου κοριτσιού, και να παρασυρθεί στους κόλπους μιας σέκτας και του χαρισματικού ηγέτη της που σύντομα πρόκειται να γράψουν ανατριχιαστική ιστορία. Κρυμμένο στους λόφους, το εκτεταμένο, άναρχο και ρημαγμένο ράντσο της σέκτας αποπνέει ζόφο, στα μάτια της Ίβι όμως είναι εξωτικό, συναρπαστικό, γεμάτο δονήσεις –ένα μέρος στο οποίο θέλει απεγνωσμένα να γίνει δεκτή. Καθώς περνάει όλο και περισσότερο χρόνο μακριά από τη μητέρα και τους οικείους ρυθμούς της καθημερινής ζωής της, και με την εμμονική προσκόλλησή της στη Σούζαν να δυναμώνει, η Ίβι αδυνατεί να συνειδητοποιήσει ότι βρίσκεται ολοένα και πιο κοντά στην αδιανόητη βία, και σ’ εκείνη την κομβική στιγμή στη ζωή ενός κοριτσιού όπου τα πράγματα μπορούν να πάρουν τη χειρότερη δυνατή τροπή.

Τους Αμερικάνους πάντα τους γοήτευε και τους γοητεύει η εποχή εκείνη για την οποία γράφει η συγγραφέας. Η γραφή της είναι ώριμη, σκληρή. Κατορθώνει να βάλει τον αναγνώστη στο κλίμα των καταστάσεων που περιγράφει αν και αρκετές ήταν οι στιγμές που με υποχρέωσε, διαβάζοντας την να μπω στο ρυθμό των σκέψεων και των αντιδράσεών των ηρωίδων της, μέχρι εκνευρισμού.

Τα Κορίτσια συμβολίζουν μία ολόκληρη εποχή και μια συνείδηση που χρειάστηκε να ταξιδέψει στα άδυτα των αναζητήσεων προκειμένου να βγει ξανά στην επιφάνεια.

Καλώς ορίζουμε την Εμα Κλαϊν και αναμένουμε την συνέχεια.

Κατερίνα Σαμψώνα