Κωνσταντινούπολη, Σμύρνη. Πόλεις στη λογοτεχνία από τις εκδόσεις Μεταίχμιο.
Κωνσταντινούπολη: Μια πόλη στη λογοτεχνία
εισαγωγή, επιλογή κειμένων: Γιάννης Ξανθούλης
Πολύπαθη, πολύβουη, πολύμορφη, πανέμορφη, ελκυστικής ασχήμιας, αξεπέραστη, βασιλεύουσα, “Aziz Istanbul”, τελικά μία απ’ τις πέντε συγκλονιστικές πολιτείες που έστησαν οι άνθρωποι για να εμπαίξουν αναιδώς το Θείον δέος… και τα κατάφεραν. […] Αυτήν ακριβώς την αίσθηση άπειροι σημαντικοί και μικρόνοες ποιητές και συγγραφείς προσπάθησαν να αποτυπώσουν σε κείμενα αληθινής όσο και εσφαλμένης κατάθεσης. Γιατί η Πόλη αυτή διαρκώς αναγεννάται και μεταλλάσσεται επιβλητικά απρόσιτη ξεγελώντας την κοινή λογική και την περιχαρακωμένη σοφία των λογίων».
Γιάννης Ξανθούλης
Ο Γιάννης Ξανθούλης σαν αιρετικός περιπατητής περιδιαβαίνει την Κωνσταντινούπουλη ανθολογώντας κείμενα που ανασυνθέτουν την εικόνα της, τηρώντας, όσο είναι αυτό δυνατό, αποστάσεις από τη θεραπεία της νοσταλγίας, σ’ έναν γοητευτικό τόμο που περιλαμβάνει φωτογραφίες του Ara Güler, μιας μεγάλης μορφής της σύγχρονης φωτογραφίας.
Σμύρνη: Μια πόλη στη λογοτεχνία
επιλογή κειμένων: Θωμάς Κοροβίνης
Όσοι γνώρισαν τη Σμύρνη από κοντά ευτύχησαν να αποθαυμάσουν τις φυσικές ομορφιές της. Ο πολυταξιδεμένος και ανοιχτόμυαλος Ηρόδοτος έγραψε πως δεν αντίκρισαν τα μάτια του ωραιότερη πόλη. Ο μέγιστος ρήτορας Κικέρων κατέθεσε ότι δεν υπάρχει σημείο της πόλης που ο ταξιδιώτης δεν θα γοητευθεί από κάτι, τοπίο, αρχαιότητες ή ανθρώπους. Ο Σικελιανός στον πρόλογο του μυθιστορήματος Αιολική γη του Βενέζη έγραψε: «Είναι η γλυκιά ιωνική ατμόσφαιρα, είναι η κρυφή, χαμένη θαλπωρή της μυστικής του κόσμου σάρκας που απροσδόκητα ξανάρχεται και πάλι σ’ επαφή μητριαρχική μαζί μου, είναι η αγνή ιωνική πνοή του ξεχασμένου και νοσταλγημένου από με τον ίδιο πολιτισμού».
Θωμάς Κοροβίνης
Το βιβλίο είναι μια αντιπροσωπευτική ανθολόγηση κειμένων που γράφτηκαν για τη Σμύρνη από συγγραφείς όλων των εποχών. Δομημένο σε τέσσερα μέρη παρακολουθεί την πορεία της πόλης μέχρι σήμερα, που η Σμύρνη είναι πλέον ένα σύγχρονο τουρκικό άστυ με ευρωπαϊκό χαρακτήρα, με ενδιάμεσους σταθμούς την περίοδο της μεγάλης της ακμής, με κυρίαρχο το ελληνικό στοιχείο, και την καταστροφή της το 1922.
Μεταξύ άλλων ανθολογούνται οι: Παντελής Καψής, Μανόλης Μεγαλοοικονόμος, Βασίλειος Τατάκης, Ανδρέας Καρκαβίτσας, Κ. Π. Καβάφης, Κοσμάς Πολίτης, Ηλίας Βενέζης, Στρατής Δούκας, Ι. Μ. Παναγιωτόπουλος, Πέτρος Χάρης, Διδώ Σωτηρίου, Γιώργος Σεφέρης.
Συμπληρώνεται από πλούσιο αρχειακό φωτογραφικό υλικό.