Κλειστόν λόγω μελαγχολίας Κώστας Μουρσελάς

Κλειστόν λόγω μελαγχολίας
Κώστας Μουρσελάς
Εκδόσεις Πατάκη

Όταν έρχεται ο καιρός να αναζητήσω νέες εκδόσεις, έχω την αίσθηση ότι μπαίνω σε ένα πολυκατάστημα αναζητώντας κάτι οικείο. Είτε πρόκειται για ένα εξώφυλλο που θα μου τραβήξει, αρχικά, την προσοχή, έναν πρωτότυπο ή ιδιαίτερο τίτλο, είτε το όνομα κάποιου συγγραφέα που στο παρελθόν μου είχε κρατήσει καλή παρέα.
Πάντα στέκομαι στις επανεκδόσεις, όπως στεκόμαστε για να χαιρετήσουμε κάποιον παλιό μας γνωστό.

Κάπως έτσι έγινε και με το Κλειστόν λόγω μελαγχολίας του Κώστα Μουρσελά.
Θυμάμαι, όταν το είχα διαβάσει για πρώτη φορά, στα μικρά μου νιάτα, είχα πελαγώσει με τα ονόματα, τους συσχετισμούς, αλλά η γραφή του  και το ύφος της εποχής που μεταφέρει  στα βιβλία του σε καθοδηγούν μέχρι την τελευταία σελίδα. Στην τελευταία σελίδα βέβαια, υπάρχει και ο χάρτης σχέσεων των ηρώων του βιβλίου όπως το σχεδίασε ο Ξενοφών Κοκόλης,  καθηγητής στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο.
Το Κλειστόν λόγω μελαγχολίας θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι μια συλλογή διηγημάτων με τη μορφή μυθιστορήματος, με γραφή λαϊκή που κατορθώνει να παρουσιάσει τους ήρωές του, τις επιθυμίες τους τις αναποδιές τους αλλά και τη δολοπλοκίας τους στο επίπεδο της επίτευξης των κρυφών τους στόχων. Στις σελίδες του βιβλίου αυτό του Μουρσελά συναντάμε και το Βαμμένα Κόκκινα μαλλιά, όσον αφορά την περιγραφή των ηρώων του και της εποχής που καταγράφει.
Δεν χρειάζεται να ειπωθούν περισσότερα για τον Κώστα Μουρσελά, οι παλιοί αναγνώστες θα συναντήσουν έναν γνωστό και οι νέοι, έναν συγγραφέα ιδιαίτερο.

Ανθρώπινες ιστορίες, σε µια σύγχρονη επαρχιακή πόλη. Έρωτας και απιστία, αποπλάνηση και υποταγή, µυστικά και ψέµατα, αγάπη και ιδιοτέλεια, απάτες και συµφέροντα, ελπίδες και µαταιώσεις· άντρες και γυναίκες, που βασανίζονται από τα πάθη και τις αντιφάσεις τους, έρχονται αντιµέτωποι µε την ήττα τους στη ζωή. Οι ήρωες επιζητούν την ευτυχία, ονειρεύονται να αποδράσουν από τη φθορά της κουραστικής και πληκτικά µονότονης καθηµερινότητάς τους. Επιχειρούν να ξεφύγουν από τους φόβους και τις ανασφάλειές τους, από το ψυχολογικό τέλµα και την ανία τους, από την κάθε λογής µιζέρια. Αποτυγχάνουν, όµως – κι έτσι, µαταιωµένοι και ανικανοποίητοι, κλείνονται στον εαυτό τους.