Δισκοπωλείο Music Corner – Μισός αιώνας στη μεγάλη περιπέτεια των δίσκων

του Γιώργου Ι. Αλλαμανή

Το Music Corner είναι το αρχαιότερο εν ενεργεία δισκοπωλείο της Αθήνας. Το ίδρυσαν στη δεκαετία του ’60 δύο αδέλφια με καταγωγή από το χωριό Πλάτσα της μεσσηνιακής Μάνης, ο Γιώργος (1934 – 1988) και ο Χρήστος (1937 – 2005) Μπουρτζίκος.

Πανεπιστημίου 56 & Μπενάκη: η έδρα του  δισκοπωλείου από το 1998

Από αριστερή οικογένεια, με πατέρα στέλεχος του ΕΑΜ στην περιοχή, αναζήτησαν μεταπολεμικά την τύχη τους στην Αθήνα, όπου ήδη από τη δεκαετία του ’50 ο πρωτότοκος Γιώργος είχε ανοίξει ένα μαγαζί με είδη δώρων – και τον ακολούθησε ο Χρήστος.

Σήμερα την οικογενειακή αυτή επιχείρηση συνεχίζουν, ως συνιδιοκτήτες, τρία ξαδέλφια: ο Πέτρος (γιός του Χρήστου), ο Παναγιώτης και ο Σταύρος Μπουρτζίκος.

Ο Γιώργος Μπουρτζίκος, ο μεγάλος αδελφός, δεν έκανε οικογένεια. ‘Ηταν άνθρωπος που ζούσε έντονα την προσωπική του ζωή και λάμβανε τις στρατηγικές επιχειρηματικές αποφάσεις για το δισκοπωλείο, ερχόμενος σε επαφή με εταιρείες, ιδιοκτήτες χώρων, λογιστές κ.ά. Ο Χρήστος Μπουρτζίκος, ο μικρός αδελφός, ήταν οικογενειάρχης και εργατικότατος. ‘Ηταν ο άνθρωπος που κρατούσε, για ώρες κάθε μέρα, επί δεκαετίες, το μαγαζί.

Ξεκίνησαν το 1967 στην στοά της Πανεπιστημίου 36, νοικιάζοντας πρώτα κάποιες προθήκες στο πεζοδρόμιο, τις οποίες γέμισαν δίσκους. Την επόμενη χρονιά νοίκιασαν ένα μικρό υπόγειο, μόλις 50 τετραγωνικών μέτρων. Και τελικά, γύρω στο 1970, απλώθηκαν σε ένα τεράστιο υπόγειο 600 τετραγωνικών μέτρων, κάτω από την παλιά Τράπεζα Εργασίας.

Σημείο αναφοράς «το υπόγειο του Music Corner»

Από τότε μέχρι το 1998, δηλαδή για σχεδόν τρεις δεκαετίες, το «υπόγειο του Music Corner» έγινε σημείο αναφοράς και τόπος συνάντησης των πιο απαιτητικών μουσικόφιλων και συλλεκτών δίσκων. Τα σκαλιά του κατέβηκαν, μεταξύ πολλών άλλων, ο ραδιοφωνικός παραγωγός Γιώργος Παπαστεφάνου, ο μουσικοκριτικός και συγγραφέας Κώστας Γιαννουλόπουλος, ο δημοσιογράφος και δισκοκριτικός Αργύρης Ζήλος, μουσικοί, τραγουδιστές, ξένοι τουρίστες στην Αθήνα, επισκέπτες από την επαρχία, φοιτητές, εργαζόμενοι, ακόμη και ο εκδότης Χρήστος Δ.Λαμπράκης, λιγομίλητος και σταθερά προσανατολισμέ-νος στην όπερα και την κλασική μουσική.

 Οι δύο από τους τρεις σημερινούς  ιδιοκτήτες της οικογενειακής  επιχείρησης: τα  ξαδέλφια Παναγιώτης (αριστερά)  και Σταύρος Μπουρτζίκος.

Αλλά στο υπόγειο του Music Corner συνέρεε και το «μεγάλο κοινό», άνθρωποι που αγόραζαν δίσκους λιγότερο συχνά ή συνήθως στη διάρκεια των γιορτών για προσωπική ακρόαση ή για δώρο.

«Δεν πουλάω κάτι που δεν το πιστεύω».

«Τα Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά ο κόσμος που ερχόταν να ψωνίσει στο μαγαζί ήταν τόσος, που βάζαμε υπαλλήλους στην είσοδο για να τον εξυπηρετούν κάνοντας ατύπως τον «τροχονόμο». Υπήρξαν χριστουγεννιάτικες περίοδοι που το Music Corner πουλούσε 10 ή 15 χιλιάδες δίσκους βινυλίου» θυμάται ο Παναγιώτης Μπουρτζίκος. Και προσθέτει : «Η βασική αρχή του Γιώργου Μπουρτζίκου ήταν: «Δεν πουλάω κάτι που δεν το πιστεύω». 

Πράγματι το συγκεκριμένο δισκοπωλείο έκανε συστηματικά από το εξωτερικό εισαγωγές δίσκων τους οποίους δεν μπορούσε ο πελάτης να βρει αλλού, ιδίως δίσκους τζαζ και κλασικής. Τους στήριζε, τους πρότεινε και συχνά τους καθιέρωνε, όπως συνέβη, για παράδειγμα, με την δισκογραφία του περίφημου Αμερικανού μπασίστα της τζαζ Τσαρλς Μίνγκους.

Επίσης καλλιεργούσε προσωπική σχέση με τους πελάτες. «Υπήρξε περίπτωση που πελάτης έφερε έναν δίσκο χτυπημένο και ο υπάλληλος δεν δέχτηκε να τον αντικαταστήσει. Ο θείος μου έστειλε τον υπάλληλο στο γραφείο του πελάτη – ήταν τραπεζικός – με ένα καινούργιο αντίτυπο, συν έναν ακόμη δίσκο, ως δώρο από το μαγαζί» , λέει ο Παναγιώτης Μπουρτζίκος.

Οι αδελφοί Μπουρτζίκου έκαναν προσεκτική επιλογή των υπαλλήλων. Προσελάμβαναν ανθρώπους που ήταν μουσικόφιλοι και οι ίδιοι, γνώστες της δισκογραφίας σε εποχή που δεν υπήρχε διαδίκτυο και χρειαζόταν κόπος, χρόνος και χρήμα για να πάρει κανείς πληροφορίες και για να ακούσει μουσική. Οι αποδοχές τους καταβάλλονταν τακτικά και πολλοί έμεναν χρόνια στο Music Corner. Όμως μία χαρακτηριστική φιγούρα ήταν η εξαίρεση στον κανόνα: η «κυρία Μαρία», μία απλή γυναίκα που δεν ήξερε από μουσική και αναγκάστηκε να μάθει ώστε να γίνει πωλήτρια στο δισκοπωλείο και να έχει μία δουλειά για να επιβιώσει. Με τον καιρό, η κυρία Μαρία, που δεν ζει πια, έφτασε στο σημείο να συμβουλεύει και τους πιο «ψαγμένους» πελάτες για νέες κυκλοφορίες, ανατρέχοντας με ευκολία στις παλιές.

Κάποια στιγμή ο Γιώργος Μπουρτζίκος άκουσε έναν πωλητή να λέει σε πελάτη ότι «το Music Corner έχει τις καλύτερες τιμές». Επενέβη και εξήγησε ότι αυτό δεν ήταν αλήθεια. «Οι τιμές μας δεν είναι αναγκαστικά πιο φτηνές, έχουμε όμως τη μεγαλύτερη ποικιλία. Εδώ υπάρχουν δίσκοι που δεν υπάρχουν πουθενά αλλού», είπε, βάζοντας με ειλικρίνεια τα πράγματα στη θέση τους.

Ισως το Music Corner να μην έφευγε «ποτέ» απ’ το τεράστιο υπόγειο όπου άνθισε επί 28 ολόκληρα χρόνια, αν δεν γινόταν ιδιοχρησία του χώρου, ο οποίος τελικά χρησιμοποιήθηκε για να τοποθετηθούν θυρίδες της Τράπεζας Εργασίας.

Λίγο αργότερα έγινε η αγορά του σημερινού ιδιόκτητου καταστήματος, πάλι στην οδό Πανεπιστημίου, αλλά αρκετά πιο κάτω, στον αριθμό 56, γωνία με την οδό Εμμανουήλ Μπενάκη, λίγο πριν από την πλατεία Ομονοίας.

Η δεύτερη γενιά: νέες εισαγωγές και προσεγμένες παραγωγές

Τα εγκαίνια έγιναν το 1998. Και, καθώς ήρθε η ώρα να πάρει τη σκυτάλη η νεότερη γενιά, ο Χρήστος Μπουρτζίκος φρόντισε με διορατικότητα να αναλάβουν το ιστορικό δισκοπωλείο, ισότιμα, σε μία νέα εταιρεία, ο γιός του και οι δύο ανηψιοί του.

Η δεύτερη γενιά ακολούθησε τις πιο επιτυχημένες παραδόσεις της πρώτης. Εκανε και κάνει αποκλειστικές εισαγωγές cd, ιδίως από καταλόγους αποθηκών της Γερμανίας και της Ολλανδίας, επεκτείνοντας το ρεπερτόριο σε τίτλους εναλλακτικού ροκ, world music και κλασικής.

Παράλληλα, οι σημερινοί ιδιοκτήτες ξεκίνησαν μία νέα δημιουργική περιπέτεια: τις παραγωγές δίσκων του Music Corner. Η πρώτη τους παραγωγή έγινε το 2002 και ήταν το βιβλίο/cd «Σμύρνη – η μουσική ζωή 1900-1922» του Αριστομένη Καλυβιώτη.

Η τελευταία τους κυκλοφόρησε στις αρχές του 2015 και είναι η «Ζωντανή ηχογράφηση στον αρχαιολογικό χώρο της Ελευσίνας» (στη φωτογραφία το εξώφυλλο του δίσκου) με τον Τάκη Φαραζή στο πιάνο και την Μάρθα Φριντζήλα στο τραγούδι.

Άλλες παραγωγές του Music Corner είναι ο δίσκος «Αμυγδαλάκι Τσάκισα» της τραγουδίστριας Κατερίνας Παπαδοπούλου με τον δεξιοτέχνη της λύρας Σωκράτη Σινόπουλο, τα «16 Ρεμπέτικα Τραγούδια με Κιθάρα» του θεσσαλονικιού Δημήτρη Μυστακίδη, η «Καρδιά του Μάγκα» του δικηγόρου και μπουζουξή της ιστορικής «Ρεμπέτικης Κομπανίας» Μανώλη Δημητριανάκη, οι «Νόμοι του Σόλωνα» με τον περίφημο Μυτιληνιό ερασιτέχνη τραγουδιστή Σόλωνα Λέκκα, το «Karsi» με την Τουρκάλα ερμηνεύτρια Dilek Kots η οποία ζει και τραγουδάει στην Ελλάδα, κ.ά.

2014: το ΜεταΔεύτερο εγκαθίσταται στο πατάρι

Την άνοιξη του 2014 η ομάδα του Αυτοδιαχειριζόμενου ΜεταΔεύτερου βρισκόταν σε κρίσιμο σταυροδρόμι και σε κατεπείγουσα αναζήτηση στέγης. Είχε μόλις αποφασίσει να μετρήσει τις δυνάμεις της στην χειμαζόμενη από τη μνημονιακή βαρβαρότητα ελληνική κοινωνία. Δηλαδή να στήσει στο Διαδίκτυο ένα ανεξάρτητο και πολυπρόσωπο (πάνω από 80 παραγωγοί, τεχνικοί και μέλη Ομάδας Υποστήριξης) ραδιόφωνο πολιτιστικής και πολιτικής παρέμβασης.

Ο Γιώργος Μητρόπουλος, εκλεγμένος συντονιστής της Ομάδας του ΜεταΔεύτερου, τοποθετεί πανό στη σκάλα που οδηγεί στο πατάρι του Music Corner, όπου βρίσκονται τα στούντιο του σταθμού.

To Μusic Corner, με μία γενναιόδωρη κίνηση αλληλεγγύης, προσέφερε στο ΜεταΔεύτερο το πατάρι του για να στηθούν τα στούντιο και οι υποδομές του. Εκεί από όπου εκπέμπει και σήμερα, στην ιντερνετική διεύθυνση/συχνότητα www.metadeftero.gr

Η περιπέτεια αυτή, όπως και η – πολύ παλαιότερη -, μεγάλη περιπέτεια των δίσκων στο ίδιο το Music Corner, συνεχίζεται. Κοινό όπλο μας, ο πολιτισμός.