Γεννήθηκα ένα Δεκέμβριο

Γεννήθηκα έναν Δεκέμβριο. Απόβραδο. Λίγο πριν η πόλη μεθύσει σ’ ένα ακόμα σαββατόβραδο της ιστορίας της. Και η ιστορία αποδράσει, στο κυνηγητό της ερώτησης και της απάντησης. Αναπόδραστος ο χορός που στήθηκε κοντά σ’ εκείνο το ξημέρωμα. Δεκαπεντάχρονοι πυροβάτες αφόρισαν την αλα καρτ μέθη του σαββατόβραδού τους. Μεσήλικοι παραβάτες αδιαφόρησαν για την αλα κρεμ επιτυχία του βιογραφικού τους. Για λίγες εβδομάδες… 10 χρόνια μετά, με τραύματα βαριά ακόμη και κακώσεις απ’ τα ποδοβολητά στο κορμί μου. Στην εντατική, με γύψο στον εγκέφαλο. Και ο εισαγγελικός τομογράφος της ιστορίας, πακεταρισμένος ακόμα. Ανενεργός. Στην πόρτα του νεκροτομείου, η κάρτα, ακόμα αναπάντητη…ήταν απάντηση ή ερώτηση; Ονομάζομαι Άσφαλτος. Του Δρόμου και της Πόλεως. Πεθαίνω κάθε Δεκέμβριο.

Βασίλης Δίπλας