Πρόβες πολέμου

Διονύσης Χαριτόπουλος
Εκδόσεις: Τόπος

Αρχές χειμώνα του ’67. Η σκόνη από το πραξικόπημα των
συνταγματαρχώνδεν έχει
«κάτσει» ακόμα, ο στρατός βρίσκεται σε μόνιμη επιφυλακή και
κανείς δεν ξέρει τι του επιφυλάσσει το αύριο. Στον Έβρο ο εκνευρισμός
έχει φτάσει στο κατακόρυφο. Οι στρατιώτες ζουν σε σκηνάκια στο ποτάμι,
τα σχολεία κλείνουν, στα καφενεία μιλούν για τον επικείμενο
πόλεμο με την Τουρκία. Αφορμή τα πρόσφατα γεγονότα της Κύπρου:
ο θάνατος περισσότερωναπό είκοσι Τουρκοκυπρίων και η σύλληψη
του Ντενκτάς.Τα γεγονότα καταγράφει στο ημερολόγιό του ένας
δόκιμος αξιωματικός που  βρέθηκε στην περιοχή. Μόνος του, χωρίς άνωθεν
προστασία, περνάει από μονάδα σε μονάδα κι από κρεβάτι
σε κρεβάτι με τη φόρα των είκοσι χρόνων του.
Ο αξιωματικός είναι, φυσικά, πρόσωπο της φαντασίας του συγγραφέα,
Διονύση Χαριτόπουλου.
Τα γεγονότα είναι -εκτός από τα επουσιώδη- αληθινά. Και το τέλος,
σημαδιακό: το βασιλικό πραξικόπημα το Δεκέμβριο της ίδιας χρονιάς
θα μεταθέσει το «μέτωπο» από την ελληνοτουρκικήμεθόριο στο εσωτερικό
του στρατού με διώξεις αξιωματικών και αλληλοκατηγορίες.

Ο θησαυρός του χρόνου

Μένης Κουμανταρέας
Εκδόσεις Πατάκη

…..Τον περισσότερο καιρό πίνοντας και κουτσοπίνοντας άκουγα με δέκα αυτιά
αυτές τις ιστορίες που, είτε γνήσιες είτε πλαστές, είχαν ένα ενδιαφέρον για μένα,
που ζητούσα να ξεφύγω από τη δική μου ιστορία. Μία μόνο προϋπόθεση έθετα: αυτός
που τις έλεγε να ξέρει να τις αφηγείται,
να σε μεταφέρει αλλού και να σου εξάπτει τη φαντασία. Τότε με έκαναν να θέλω
να πω κι εγώ
μια ιστορία. Μα εγώ, βλέπεις, προτιμώ να τις γράφω…

Ένα μυθιστόρημα για την απώλεια.
Την απώλεια όχι μόνο ενός ανθρώπου, αλλά και την απουσία που αυτή συνεπάγεται.
Μια αφήγηση ανάμεσα στην παραίσθηση και στην άγρια πραγματικότητα.
Μια περιπέτεια που οδηγεί στην αναζήτηση και απόκτηση ενός θησαυρού.
Να είναι τάχα αυτός ο θησαυρός του χρόνου;

Μαύρη κιμωλία

Σωκράτης Κ. Παπαγεωργίου

Εκδόσεις : Κέδρος,

Ήχος τηλεφώνου από μακριά που όλο επλησίαζε. Ιδρώτας
και μισάνοιχτο στόμα. Έβγαινα απ’ τον κόσμο τον μαγικό
του ονείρου, ξυπνούσα σιγά σιγά πιο καθαρός, πιο
συμπληρωμένος. Δε θυμόμουν επακριβώς
λεπτομέρειες, είχα όμως την αίσθηση, τη γεύση, αν μπορώ να πω,
του ονείρου. Συμπλέγματα παραστάσεων, εικόνες που έφερναν ρεύματα
από σκέψεις και συναισθήματα, ασυνάρτητες, αντιφατικές και σκόρπιες εικόνες
που προσπαθούσα να βάλω σε τάξη.

Είχα βρεθεί στα χαλάσματα, ύστερα από τρομερή καταστροφή, βαθιά,
κάτω από χώματα κι από πέτρες. Eίχα συνέλθει όμως, με δυσκολία είχα συρθεί,
είχα ανοίξει το δρόμο. Θυμόμουν τρένα και πρόσωπα, υπόγεια και σκοτεινούς
διαδρόμους, μα τα κατάφερα στο τέλος, με τη βοήθεια του σκύλου, να αναδυθώ
σε μια πραγματικότητα πιο πραγματική. Ήσουν μαζί μου κι εσύ,
θυμόμουν την ένταση και την αγωνία που με έκανε δύο φορές να ξυπνήσω,
το παραλήρημα, το ποδοβολητό του ονείρου.

Δεν θα ξεχάσω ποτέ τη μορφή του αγίου Γερασίμου, όπως την είδα στην
προσωπογραφία του.
Ένα πρόσωπο σκοτεινό και ταλαιπωρημένο, τρομακτικό ίσως, αλλά οικείο.
Λες και κουβαλούσε ο άνθρωπος εκείνος τις αμαρτίες των συμπατριωτών του.

Ένας πίνακας που με διαβεβαίωσαν ότι φιλοτέχνησε στα νιάτα του ο
Δομήνικος Θεοτοκόπουλος, ένας καλλιτέχνης βασανισμένος, σύμφωνα με
τις μαρτυρίες που διαθέτουμε. Ο πίνακας του Αγίου
Γερασίμου είναι υπαρκτός αλλά άγνωστο το πού μπορεί να βρίσκεται αυτή
τη στιγμή. Το σίγουρο είναι ότι, αν και κανένας ειδήμων δεν έχει δει τον πίνακα,
διαθέτει όλες τις ενδείξεις ότι φιλοτεχνήθηκε από το χέρι του Δομήνικου
Θεοτοκόπουλου στα νεανικά του χρόνια.

Τα ερωτήματα πολλά, οι ιστορικές πηγές άφθονες.

Ο χρόνος και ο τόπος όπου έδρασαν οι δύο άνδρες συμπίπτουν,
έτσι ώστε δίνεται η δυνατότητα να επιχειρήσουμε και τη συνάντησή τους.

Ποιος ήταν ο άγιος Γεράσιμος; Πώς βρέθηκε στην Κρήτη; Πώς γνωρίστηκε
ο μοναχός με το παιδάκι που αργότερα εξελίχτηκε σε σπουδαίο ζωγράφο;
Ποια ήταν η πορεία και των δύο προσωπικοτήτων μέσα στον χρόνο και την
Ιστορία; Πότε και γιατί ο El Greco ζωγράφισε τον άγιο;

Μια προσέγγιση που κινείται ανάμεσα στην πραγματικότητα, τον θρύλο
και τη φαντασία. Παρουσιάζει στιγμές από τον βίο των δύο επιφανών
ανδρών μέσα στην εποχή τους. Εμφανίζει άλλωστε τις ενδεχόμενες περιπέτειες
του πίνακα από τη δημιουργία του έως τις μέρες μας, δίνοντας βάρος
σε συγκεκριμένες.

Αναζητώντας την Αλάσκα 

Ο Τσουκούρου, ένας τριανταεξάχρονος σχεδιαστής σιδηροδρομικών σταθμών,
που το όνομά του σημαίνει “φτιάχνω” ή “χτίζω” -όχι όμως “δημιουργώ”-, πιστεύει
πως διάγει βίο άχρωμο, χωρίς ίχνος προσωπικότητας. Στα είκοσί του απορρίπτεται,
για άγνωστους λόγους και με συνοπτικές διαδικασίες, από την εξιδανικευμένη παρέα του:
δυο αγόρια και δυο κορίτσια, με ονόματα που παραπέμπουν αντίστοιχα σε τέσσερα διαφορετικά
χρώματα. Ο “άχρωμος” Τσουκούρου αποδέχεται την απόρριψη σιωπηρά, φτάνει λόγω του
συναισθηματικού σοκ στα πρόθυρα του θανάτου και τελικά επανέρχεται στην κανονική ζωή
του χωρίς να έχει ουσιαστικά συνέλθει. Ώσπου έπειτα από δεκαέξι χρόνια, η Σάρα, μια
γυναίκα που τον ενδιαφέρει σοβαρά, διαβλέπει το συναισθηματικό του μπλοκάρισμα, θέτει το
δάχτυλο επί τον τύπον των ήλων και τον ωθεί στο αυτονόητο: να επιδιώξει, έστω και εκ των
υστέρων, μια εκ βαθέων επαφή με την “πολύχρωμη” παρέα του για να φωτίσει τις λεπτομέρειες
του βαθιά κρυμμένου ψυχικού τραύματός του, να κατανοήσει τα αίτια και να χειριστεί την
πραγματικότητα με τρόπο λυτρωτικό για τον ίδιο και για τη μεταξύ τους σχέση.
Ο κορυφαίος Χαρούκι Μουρακάμι αποτυπώνει με μαεστρία στο χαρτί την αξιομνημόνευτη
ιστορία ενός νεαρού άντρα που τον στοιχειώνει μια τεράστια απώλεια. Μια ιστορία για
όνειρα και εφιάλτες, για τα ταξίδια στο παρελθόν που είναι απαραίτητα για να θεραπευτεί το παρόν.

Ένας άντρας κλείνεται στο ψυγείο, μια γριά τεμαχίζει τον νεκρό γιο της, συναντήσεις
στα σκαλιά της εκκλησίας, στην κουζίνα, στο γραφείο, στον αέρα, στον καναπέ κάτω
από δυο φεγγάρια. Στέγες από ελενίτ. Μουρμουριστά ένα πομάκικο νανούρισμα, τέρμα το ράδιο.
Οι χάρτες αλλάζουν προσανατολισμό, η γύφτισσα σηκώνει τη φούστα της και τρέχει,
ξεσηκώνονται οι μέλισσες στα θυμάρια, οι ρόδες γλιστράνε από τον δρόμο, μέτρημα,
κάτι λείπει, μέτρημα, κάτι περισσεύει, μασουλάει την τσίχλα της, πνίγεται με την μπουκιά του,
ντάνες χαρτιά, υπογραφές, ό,τι τους έδωσαν να κουβαλάνε κι ό,τι οι ίδιοι ετοιμάζονται
να παραδώσουν στους επόμενους.
Η σιωπή από κάτω.
Ο συνεχής αγώνας για ισορροπία και ξαφνικά η κλοτσιά στην καρδάρα.
Όλο το γάλα χύνεται. Κιχ, τα ένστικτα ξέρουν.

Lexicon

Μαξ Μπάρυ
Εκδόσεις: Αλεξάνδρεια

http://www.sokari-sokari.blogspot.gr/2014/12/blog-post_16.html

Κατερίνα Σαμψώνα

http://

Βιβλία των Χριστουγέννων from katerina sampsona on Vimeo.