Βιβλία για το καλοκαίρι από τις εκδόσεις Κέδρος

ΘΑΛΑΜΟΣ (20)14

Ο θάλαμος 14 είναι ένας τερματικός σταθμός στη ζωή των ηρώων: άνθρωποι καθηλώνονται, ιστορίες ανταλλάσσονται, σχέσεις δημιουργούνται. Η γιατρός Άννα Βασιλάκη, ευαισθητοποιημένη από το πλήθος των ανασφάλιστων στην Υγεία, λειτουργεί στα όρια της παραπτωματικότητας για να τους βοηθήσει. Κι ενώ η δράση της αποκαλύπτεται, μαθαίνει ότι η μητέρα της, η κυρία Στέλλα, έχει την επάρατη νόσο. Ο Στάθης Παπαγεωργίου, άνθρωπος της διοίκησης, αναλαμβάνει να διεξαγάγει μια ένορκη διοικητική εξέταση, αν και δεν το επιθυμεί. Η γριά κομμουνίστρια Ειρήνη, επαναπατρισθείσα χρόνια πριν από την Τασκένδη, έχει ένα αίτημα που μόνο η ανιψιά της η Ξένια μπορεί να εκπληρώσει. Η Ξένια, μοναχική γυναίκα του κυβερνοχώρου και χακτιβίστρια, με σκοτεινό παρελθόν, θα φορτωθεί το άχθος μιας συνωμοσίας που θα την εξοντώσει και θα συναντήσει τον έρωτα που θα τη σώσει. Ο άνεργος Μανόλης, ο εθισμένος στο διαδίκτυο έφηβος Έκτορας, ο οργίλος αγωνιστής γιατρός Άγγελος Τσιάλης, ο χειροπρακτικός θεραπευτής Άρης Ξενίδης, ο Μπανγκλαντεσιανός μετανάστης Σουχιέλ, ο πολιτικός εξόριστος Στρατής, η γλυκιά Ευτέρπη, η Γεωργιανή Έκα, ο Εβραίος Ααρών Βουλγάτης, ο «κουτεντές» Παναγιώτης διασταυρώνονται στον θάλαμο 14 και γίνονται ο καθένας μέρος της ιστορίας του άλλου, χτίζοντας έτσι σιγά σιγά ένα έργο που αφορά έναν αιώνα που έδυσε και έναν αιώνα που ανέτειλε.

Ένα πολυπρισματικό μυθιστόρημα για τη σημερινή Ελλάδα, που, καθώς καθρεφτίζεται πάνω στο πρόσφατο παρελθόν της, ανακλά το βασικό ερώτημα της εποχής: Ποια στάση κρατά ο πολίτης απέναντι στην αδικία και στην ανέχεια;

ΦΥΛΑΚΑΣ ΣΤΗΝ ΠΙΣΙΝΑ
ΦΑΚΙΝΟΣ, ΜΙΧΑΛΗΣ

Ένα πλακάκι ξεκολλάει και σπάει με κρότο στον πάτο της άδειας πισίνας. Ο φύλακας ξυπνάει… Και το παιχνίδι της λήθης με τη μνήμη αρχίζει. Τα «ξυλοπάπουτσα της Μνήμης» βροντούν σ’ αυτό το μυθιστόρημα και ξυπνούν τα κοιμισμένα όνειρα και τα «κρυμμένα τιμαλφή» εκεί ψηλά, στην κορυφή του Λόφου των Λύκων, όπου, λησμονημένος και παντελώς μόνος, ο φύλακας χρόνια περιμένει το νερό που θα γεμίσει την άδεια πισίνα.

Κάτω από το Λόφο, στην ταραγμένη πόλη, δύο αινιγματικοί άντρες, ο Μεσιέ με τα πολλά ονόματα και ο σιωπηλός Δάσκαλος, παρατηρούν ένα ακαταλαβίστικο σχήμα γραμμένο στον τοίχο με τα συνθήματα…

Όμως, όση στάχτη κι αν πέσει στη μνήμη, η Ιστορία και η αλήθεια παραμονεύουν σε δυο φωτογραφίες: Μια σειρά με στρατιώτες τυφλωμένους από τα αέρια του Α’ Παγκόσμιου πολέμου, και μια τσίτσιδη γυναίκα, κουρεμένη γουλί, που τη διαπομπεύουν με τη λήξη του Β’ Παγκόσμιου πολέμου. Και μετά ο Γ’ Παγκόσμιος πόλεμος…

Όλα σαν ένας μακρύς επικήδειος γραμμένος μέσα στο αλχημικό εργαστήριο κάποιου πωλητή αναμνήσεων.

Ο ΚΡΥΦΟΣ ΠΥΡΗΝΑΣ ΤΩΝ ΕΡΥΘΡΩΝ ΤΑΞΙΑΡΧΙΩΝ
ΜΑΜΑΛΟΥΚΑΣ, ΔΗΜΗΤΡΗΣ
Εκδόσεις Κέδρος

Όταν ο νεαρός φοιτητής Αλεσάντρο Φοντάνα εξαφανίζεται ξαφνικά από την Μπολόνια, η μητέρα του ζητάει τη βοήθεια του Γκαμπριέλε Αμπιάτι, παλιού της γνωστού και ερασιτέχνη ντετέκτιβ. Ο Γκαμπριέλε με τη βοήθεια του φίλου του, Νικόλα Μιλάνο, αναζητούν την τύχη του νεαρού σε μια σκοτεινή κι εχθρική Ιταλία, μέχρι που ένας γνωστός συγγραφέας αστυνομικής λογοτεχνίας εκδίδει το τελευταίο του μυθιστόρημα. Το βιβλίο θα κινητοποιήσει έναν ολόκληρο μηχανισμό αντιδράσεων αφού φαίνεται να ξεθάβει θανάσιμα μυστικά, καλά κρυμμένα μέχρι τότε, μιας τρομοκρατικής ομάδας που έδρασε στο Μιλάνο τα ταραγμένα χρόνια της δεκαετίας του ’70, και να σχετίζεται άμεσα με την εξαφάνιση του Αλεσάντρο.

Ο κρυφός πυρήνας των Ερυθρών Ταξιαρχιών είναι μια καταβύθιση στα μολυβένια χρόνια, με τις πολιτικές ανακατατάξεις, τα κλασικά αυτοκίνητα, τα μικρά μουσικά γκρουπ προγκρέσιβ, την αμφισβήτηση, αλλά κυρίως με τη σκιά των τρομοκρατικών ομάδων…

Η εκδίκηση και το αίμα θα έχουν τον πρώτο λόγο σ’ αυτή τη νέα υπόθεση του Νικόλα Μιλάνο και του Γκαμπριέλε, ηρώων της Χαμένης Βιβλιοθήκης του Δημητρίου Μόστρα.

«Όταν πήγαμε στο Μιλάνο, ήταν μια τρέλα. Μέναμε όπου βρίσκαμε, σε πάρκα, σε σταθμούς, σε εγκαταλελειμμένα κτίρια, σε κοινόβια, μας φιλοξενούσαν άγνωστοι τύποι που γνωρίζαμε σε πλατείες, σε διαδηλώσεις. Ήταν η εποχή με τις απεργίες, τα συνδικάτα, το ξύλο, τις δολοφονίες, τις βόμβες… Όπως είπε κάποιος, “το πρωί ανάβαμε το ραδιόφωνο, για να μάθουμε ποιον είχαν πυροβολήσει το προηγούμενο βράδυ οι τρομοκρατικές ομάδες”. Τα ταραγμένα χρόνια, Νικόλα. Τα μολυβένια χρόνια».