Βιβλία για το θέρος και όχι μόνο.

Εκδόσεις  Πατάκη

Η Ροζαλί Λoράν είναι η ονειροπόλα ιδιοκτήτρια ενός µικρού χαρτοπωλείου στο Σαιν Ζερµαίν, την καρδιά του Παρισιού. Αν ήταν στο χέρι της, όλο και περισσότεροι άνθρωποι γύρω της θα έστελναν κάρτες. Παρόλο που οι κάρτες µε τις ωραιότερες ευχές είναι η ειδικότητα και η επιτυχία της, τα πράγµατα δεν πηγαίνουν και τόσο καλά όσον αφορά την εκπλήρωση των δικών της ευχών. Κάποια µέρα, ένας ηλικιωµένος κύριος, σκοντάφτοντας µέσα στο µαγαζί της, αναποδογυρίζει το σταντ µε τις κάρτες. Η Ροζαλί ανακαλύπτει ότι ο άνδρας που προσγειώθηκε ανώµαλα στη ζωή της δεν είναι άλλος από τον αγαπηµένο –και διάσηµο– συγγραφέα των παιδικών της χρόνων, Μαξ Μαρσαί. Όταν εκείνος της προτείνει να εικονογραφήσει το καινούριο του (και µάλλον τελευταίο) βιβλίο, η Ροζαλί δέχεται και µια µοναδική φιλία γεννιέται ανάµεσα στους δύο ιδιόρρυθµους καλλιτέχνες. Οι ευχές τόσων ετών αρχίζουν επιτέλους να γίνονται πραγµατικότητα, µέχρι που ένας αδέξιος Αµερικανός καθηγητής εισβάλλει στο µαγαζί της, κατηγορώντας την ίδια και τον Μαρσαί για λογοκλοπή. Η Ροζαλί αδυνατεί να καταλάβει αν της χτυπάει την πόρτα ο έρωτας ή κάποιος µεγάλος µπελάς.

Εκδόσεις Δώμα

«Ήμουν ένα απ’ αυτά τα παιδιά με το δυσοίωνο μέλλον. Παραλίγο να παρατήσω το λύκειο. Παραλίγο να παραδοθώ κι εγώ σ’ εκείνη τη βα­θιά οργή και πίκρα που έχει καταλάβει τους πάντες γύρω μου. Σήμερα οι άνθρωποι με βλέπουν, με την ωραία μου δουλειά και τα λαμπερά μου πτυχία, και φαντάζονται πως είμαι κάποιου είδους ιδιοφυΐα ― ότι μονάχα ένας εξαιρετικά προικισμένος άνθρωπος θα μπορούσε να φτάσει εδώ που έφτασα εγώ. Με κάθε σεβασμό προς τους ανθρώπους αυτούς, πιστεύω ότι η θεωρία αυτή είναι μια βλακεία και μισή. Όποια ταλέντα και να έχω, βρέθηκα ένα μόλις βήμα πριν απ’ το γκρεμό, έως ότου μερικοί άνθρωποι μ’ έσωσαν χάρη στην αγάπη τους».

Αφοπλιστικά ειλικρινές, σχεδόν ξεγυμνωτικό, το Τραγούδι του χιλμπίλη είναι ένα αφήγημα αμείλικτα σκληρό και ταυτόχρονα μια ωδή στην πίστη και την αγάπη. Δεν είναι απλώς η δραματική προσωπική ιστορία ενός παιδιού που γίνεται άντρας. Δεν είναι απλώς το χρονικό μιας διαλυμένης οικογένειας. Είναι κι η αδυσώπητη ψυχογραφία μιας παραγνωρισμένης κοινωνικής τάξης, που με διαφορετική μορφή μπο­ρούμε να την εντοπίσουμε σχεδόν σε κάθε χώρα. Στην Αμερική τούς λένε χιλμπίληδες, λευκά σκουπίδια. Αλλού τους λένε αλλιώς. Το σί­γουρο είναι πως η τάξη αυτή έχει επανέλθει βροντερά στο προσκήνιο προκαλώντας ξάφνιασμα, ακατανοησία και τρόμο.

Το Τραγούδι του χιλμπίλη μιλά για το θυμό, την παραίτηση, την αυτο­εγκατάλειψη. Μιλά για πάθη παράφορα που καταστρέφουν ζωές. Μιλά για το πόσο βαθιά μάς σημαδεύουν οι εξωτερικές συνθήκες της ζωής μας ― η οικογένεια, ο περίγυρος, η εποχή. Μιλά όμως και γι’ ανθρώπους που, κόντρα στα προγνωστικά, κατάφεραν να μείνουν όρ­θιοι και βρήκαν το κουράγιο να πάρουν τη μοίρα τους στα χέρια τους.

Peter Robinson
Μεταφραστής: Αναστάσιος Λουδάρος
Εκδόσεις Διόπτρα

Δύο βίαια εγκλήματα σε δύο διαφορετικές πόλεις…
Ένα κρύο κυριακάτικο πρωινό μια ανάπηρη γυναίκα βρίσκεται μαχαιρωμένη στο καροτσάκι της, ενώ αγνάντευε τη θάλασσα.
Το ίδιο πρωί, πολλά χιλιόμετρα μακριά, το πτώμα μιας έφηβης, θύματος βιασμού και άγριας δολοφονίας, ανακαλύπτεται σε ένα στενάκι δίπλα από κάποια νυχτερινά μαγαζιά, μετά από ένα ξέφρενο πάρτι με την παρέα της. Ο επιθεωρητής Άλαν Μπανκς και η επιθεωρήτρια Άνι Κάμποτ, καλοί φίλοι και συνεργάτες, καλούνται να εξιχνιάσουν τις δύο αυτές φαινομενικά ασύνδετες υποθέσεις. Στην πορεία των ερευνών τους, εκείνος εντοπίζει πληθώρα υπόπτων, ενώ η συνεργάτιδά του βρίσκεται σε αδιέξοδο. Δεν θα αργήσει να έρθει η κρίσιμη στιγμή που θα συνειδητοποιήσουν ότι οι δύο υποθέσεις συνδέονται με έναν παράξενο, μυστηριώδη τρόπο.
Βαθύτεροι συσχετισμοί, προσωπικοί δαίμονες, συναισθηματικά βαρίδια και μία ακαταμάχητη έλξη μεταξύ των δύο πρωταγωνιστών θα απογειώσουν την αγωνία, γιατί είναι πλέον βέβαιο ότι υπάρχουν δύο δολοφόνοι ελεύθεροι και σε επιφυλακή για το επόμενο χτύπημά τους.

Το τρίτο αστέρι
Γιώργος Γλυκοφρύδης
Εκδόσεις Διάπλαση

«Σ’ αγαπώ παραπάνω, και περισσότερο, και τόσο, όχι λιγότερο».

Το 1984 ένας νέος είκοσι χρονών ξεκινά από τη Δονούσα για την Αθήνα για να σπουδάσει στο Πολυτεχνείο.
Το 1986 ένας καθηγητής του, γνωρίζοντας την ιδιοφυΐα του και συγκεκριμένα ενδιαφέροντά του, τον συμβουλεύει να συνεχίσει στη Γαλλία.
Το 1995 στη Γαλλία, εργαζόμενος πια στην Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Διαστήματος, γνωρίζει τη γυναίκα της ζωής του.
Το 2012, δανεισμένος από τη Γαλλία στην Αμερική για να εργαστεί σε ένα άκρως απόρρητο πρόγραμμα, καταφέρνει να κατασκευάσει το απόλυτο όπλο. Αυτό τον εμπλέκει σε μια ιστορία τρόμου, θανάτου και ψυχασθένειας.
Και το 2070, τρεις γενιές μετά, το παρελθόν είναι ακόμη ζωντανό. Κυριολεκτικά. Όχι μεταφορικά.

Μια κεραυνοβόλα και αδιανόητη ιστορία αγάπης που διαπερνά τον Χρόνο και το Διάστημα. Πιθανόν για να σώσει τον κόσμο.

Perez Galdos B.

Εκδόσεις Ροές

Η Τριστάνα είναι η πολυκύμαντη ιστορία της προσωπικής επανάστασης μιας γυναίκας, η οποία ναυαγεί προτού καν πραγματωθεί. Μυθιστόρημα εμβληματικό, που διόλου τυχαία επιλέχθηκε για να μεταφερθεί στον κινηματογράφο από τον Λουίς Μπουνιουέλ, περιγράφει την «ουτοπία» που ονειρεύεται μια γυναίκα-κτήμα, στο μικροαστικό περιβάλλον της Μαδρίτης του 19ου αιώνα: να ζήσει ελεύθερη και ανεξάρτητη, διεκδικώντας τόσο την ερωτική ευδαιμονία όσο και την προσωπική ολοκλήρωση. Πρόκειται, παράλληλα, για την ιστορία ενός ερωτικού τριγώνου, όπου τα συναισθήματα και οι ρόλοι παρουσιάζουν απροσδόκητες εναλλαγές και μεταπτώσεις, τις οποίες μόνο ένας δεινός προσωπογράφος όπως ο Μπενίτο Πέρεθ Γκαλδός –ο μεγαλύτερος, κατά πολλούς, Ισπανός μυθιστοριογράφος μετά τον Θερβάντες– θα μπορούσε να αποδώσει. Με το έργο αυτό, ο υποψήφιος για Νόμπελ συγγραφέας παρουσιάζει το παράδοξο του Φλωμπέρ: περιγράφει με τον πλέον ρεαλιστικό, ανατομικό σχεδόν τρόπο τις διακυμάνσεις του βίου μιας ηρωίδας, όπως η Μαντάμ Μποβαρύ, ως το μεδούλι ρομαντικής…

ΦΥΛΑΚΗ / ΚΥΒΕΡΝΟΛΟΓΙΚΗ

ΔΥΟ ΚΕΙΜΕΝΑ

FOUCAULT MICHEL

Εκδόσεις Ακυβέρνητες πολιτείες

– “Ήταν απολύτως απαραίτητο να καταστεί ο πληθυσμός ένα ηθικό υποκείμενο και να σπάσει η συναλλαγή του με την εγκληματικότητα, έτσι ώστε να διαχωριστούν οι παραβατικοί και να φανούν επικίνδυνοι όχι μόνο για τους πλούσιους αλλά και για τους φτωχούς επίσης, φαύλοι υποκινητές των μεγαλύτερων κοινωνικών κινδύνων” (Μισέλ Φουκώ, “Συζήτηση για τη φυλακή”, 1975)
– “[…] δεν πρέπει να δούμε τα πράγματα με όρους αντικατάστασης μιας κοινωνίας της κυριαρχίας από μια πειθαρχική κοινωνία και της επακόλουθης αντικατάστασης μιας πειθαρχικής κοινωνίας από μια κοινωνία της διακυβέρνησης· στην πραγματικότητα, υπάρχει ένα τρίγωνο, κυριαρχία-πειθαρχία-διακυβέρνηση, η οποία έχει ως πρωταρχικό της στόχο τον πληθυσμό και ως ουσιώδη μηχανισμό της τους μηχανισμούς ασφάλειας […] Αυτό που ίσως είναι πραγματικά σημαντικό για τη νεωτερικότητά μας -δηλαδή για το παρόν μας- δεν είναι τόσο πολύ η etatisation (κρατικοποίηση) της κοινωνίας όσο η “κυβερνολογικοποίηση”του κράτους” (Μισέλ Φουκώ, “Διάλεξη της 1ης Φεβρουαρίου 1978”)

Το ερώτημα που τίθεται, λοιπόν, είναι αν μπορούμε να αναλύσουμε τη φυλακή αποκλειστικά με τους όρους εκδίπλωσης της πειθαρχίας ή με αυτήν ως βασική τροπικότητα της εξουσίας […] μια τάση αποπειθαρχοποίησης της φυλακής, κάτι που επιφέρει τη δομική αδυναμία να περιγραφούν οι σχέσεις εξουσίας σε αυτήν με την πρωτοκαθεδρία της πειθαρχικής εξουσίας, η οποία καταστατικά αδυνατεί να ανεχθεί την παρέκκλιση και προσπαθεί να τη διορθώσει […] Έτσι, για την ανάλυση του θεσμού της φυλακής, καθώς και των τεχνικών και πρακτικών της, μπορεί να χρησιμοποιηθούν εργαλεία που αφορούν τόσο μια εξατομικεύουσα -πειθαρχική- εξουσία όσο και τεχνικές και πρακτικές διακυβέρνησης του έγκλειστου πληθυσμού, αφού δεν υφίσταται μεθοδολογική ή υλική ασυνέχεια των μικροφυσικών και των μακροφυσικών προσεγγίσεων της εξουσίας. (Από το επίμετρο του Δημήτρη Κόρου)

ΣΤΑ ΜΥΣΤΙΚΑ ΤΟΥ ΒΑΛΤΟΥ

Παναγιώτης Πανταζής, Γιάννης Ράγκος

Εκδόσεις POLARIS

Κατά τη διάρκεια του Μακεδονικού Αγώνα (1904-1908), η βαλτώδης λίμνη των Γιαννιτσών αποτέλεσε ένα από τα κυριότερα πεδία των σφοδρών ελληνοβουλγαρικών συγκρούσεων στη Μακεδονία, η οποία ήταν τμήμα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.Στο κλασικό ιστορικό μυθιστόρημα Στα μυστικά του Bάλτου (1937), η εμβληματική συγγραφέας παιδικής λογοτεχνίας Πηνελόπη Δέλτα αποτυπώνει τα δραματικά γεγονότα της εποχής, συνδυάζοντας έξοχα τη δύναμη του αυθεντικού ιστορικού υλικού με την ένταση της μυθοπλασίας. Η αφήγηση εξελίσσεται γύρω από τη δράση δύο παιδιών, του Αποστόλη και του Γιωβάν, τα οποία βοηθούν τα ελληνικά αντάρτικα σώματα στις επιχειρήσεις τους κατά των βουλγαρικών σωμάτων, ενώ ταυτόχρονα παρακολουθεί τον αγώνα που δίνουν ο Τέλλος Άγρας (Σαράντος Αγαπηνός) και ο καπετάν Νικηφόρος (Ιωάννης Δεμέστιχας), εξέχουσες ιστορικές φυσιογνωμίες της περιόδου αυτής.

Το αρχετυπικό τοπίο του βάλτου, οι πράξεις ηρωισμού, το αίσθημα φιλοπατρίας, οι στιγμές ανθρωπιάς, αλλά και οι προδοσίες, τα ατομικά δράματα και η αναπόφευκτη σκληρότητα του πολέμου συγκροτούν ένα συναρπαστικό ανάγνωσμα, που οκτώ δεκαετίες μετά την αρχική του κυκλοφορία –και παρά τις σημερινές ιστορικές αντιλήψεις για τα γεγονότα που περιγράφει–διατηρεί ακέραια τη μαγεία του και διαβάζεται με το ίδιο, αμείωτο ενδιαφέρον.

Οι Παναγιώτης Πανταζής και Γιάννης Ράγκος μετά τον Ερωτόκριτο, υπογράφουν το δεύτερο εικονογραφημένο αφήγημα της σειράς των Εκδόσεων Polaris, Η ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ ΣΕ ΓΚΡΑΦΙΚ ΝΟΒΕΛ.

Πάτι Σμιθ
M Train
Μετάφραση: Καλοφωλιάς, Αλέξης
Εκδόσεις ΚέδροςΗ θρυλική Πάτι Σμιθ θυμάται στιγμές από τη ζωή της ανατρέχοντας στους τόπους και στα στέκια στα οποία βρέθηκε. Το μικρό καφέ στο Γκρίνουιτς Βίλατζ όπου έπαιρνε καθημερινά το πρωινό της. Τις επισκέψεις της στους τάφους του Ζαν Ζενέ, της Σίλβια Πλαθ και του Αρθούρου Ρεμπό. Τα χρόνια που έζησε στο Μίσιγκαν μαζί με τον άντρα της, τον Φρεντ Σόνικ Σμιθ, τον οποίο έχασε το 1994.Με το M Train η Πάτι Σμιθ μετακινείται στις περιοχές της μνήμης της. Ένα στοχαστικό κείμενο για τα ταξίδια, τις αστυνομικές σειρές, τη λογοτεχνία και την απόλαυση του καφέ. Ένα δυνατό και βαθιά συγκινητικό βιβλίο, το οποίο η μεγάλη μουσικός και ποιήτρια χαρακτήρισε «οδικό χάρτη της ζωής μου».

Το δωμάτιο του Τζοβάνι

James Baldwin
Μεταφραστής: Τερέζα Βεκιαρέλλη

Εκδόσεις Μεταίχμιο

Το βιβλίο δεν αφορά τόσο την οµοφυλοφιλία όσο το τι συµβαίνει όταν είσαι τόσο φοβισµένος, που τελικά δεν µπορείς να αγαπήσεις κανέναν.
Τζέιµς Μπόλντουιν

Σηµαδεµένος από µια οµοφυλοφιλική εµπειρία στην εφηβεία του, ο Ντέιβιντ, ένας νεαρός Αµερικανός, θα καταλήξει στο Παρίσι της δεκαετίας του 1950 αναζητώντας την εσωτερική του ισορροπία. Στη διάρκεια της νύχτας που θα φέρει τον τραγικό επίλογο της ιστορίας του, ο Ντέιβιντ µας αφηγείται την παράλληλη σχέση του µε τον Τζοβάνι και την αρραβωνιαστικιά του, την Έλα, την πάλη του ανάµεσα στην ερωτική επιθυµία και τη συµβατική ηθική, τη σύγκρουση ανάµεσα στην αλήθεια του κορµιού και τα ψέµατα του µυαλού.

Το κλασικό αυτό αφήγηµα πάθους και θανάτου, το οποίο εκδόθηκε το 1956 και αντικατοπτρίζει την προσωπική πάλη του ίδιου του συγγραφέα µε τη σεξουαλική αµφισηµία, παραµένει ένα συγκλονιστικό βιβλίο χάρη στην απλότητα του δραµατικού του ιστού και στην ένταση µε την οποία εκτυλίσσεται η πλοκή του, αποκαλύπτοντάς µας άγνωστες πτυχές της ανθρώπινης καρδιάς.

Το τέλος της μικρής μας πόλης
Διηγήματα
Δημήτρης Χατζής
Το Ροδακιό

Με τον τίτλο αυτό -“Το τέλος της μικρής μας πόλης”- πρωτοεκδόθηκε συλλογή διηγημάτων του Δημήτρη Χατζή στη Ρουμανία το 1953, από τον εκδοτικό οίκο “Νέα Ελλάδα”. Περιείχε πέντε από τα επτά διηγήματα, δηλαδή τα εξής: “Ο Σιούλας ο ταμπάκος”, “Σαμπεθάι Καμπιλής”, “Η θεία μας η Αγγελική”, “Η διαθήκη του καθηγητή”, “Μαργαρίτα Περδικάρη”. Τον Οκτώβριο του 1959 δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στην “Επιθεώρηση Τέχνης” το διήγημα “Ο τάφος” και τον Φεβρουάριο του 1962, στο ίδιο περιοδικό, το διήγημα “Ο ντέτεκτιβ”. Το 1963 και ενώ ο Χατζής βρίσκεται στην Ουγγαρία κυκλοφορεί η πρώτη πλήρης έκδοση της συλλογής, τυπωμένη στο τυπογραφείο Α. Κουλουφάκου, για λογαριασμό της “Επιθεώρησης Τέχνης”. Το 1971 γίνεται η τρίτη έκδοση με επίμετρο το κείμενο του Δημήτρη Ραυτόπουλου “Το νεοελληνικό μάθημα του Δημήτρη Χατζή” (εκδ. “Διογένης”). Από τότε ως σήμερα έχουν γίνει άλλες τρεις εκδόσεις: “Πλειάς”, 1974, “Κείμενα”, 1979 (οριστική έκδοση, διορθωμένη από τον συγγραφέα) και “Ζώδιο”, 1989. […]Ο παππούς και ο πατέρας του Δημήτρη Χατζή ήταν τυπογράφοι· προς τιμήν τους το βιβλίο στοιχειοθετήθηκε το 1999, για την έκδοση αυτή, στη μονοτυπία των Αδελφών Παληβογιάννη, σελιδοποιήθηκε και τυπώθηκε στο κλασικό τυπογραφείο “Μανούτιος” του Χρίστου Μανουσαρίδη.

(από το σημείωμα του εκδότη)

Επιλογή

Κατερίνα Σαμψώνα

https://sokari-sokari.blogspot.com/2018/06/blog-post_24.html