Αποχαιρετισμός στον Κώστα “Mod” Κωνσταντίνου
Τετάρτη 6 Μαΐου, 16:00 – 22:00
Το Μεταδεύτερο αποχαιρετά τον Κώστα “Mod” Κωνσταντίνου ακολουθώντας την μουσική διαδρομή των Purple Overdose.
16:00 – 18:00 τραγούδια των Purple Overdose με χρονολογική σειρά, από τον Βαγγέλη Χαλικιά.
18:00 Επιλογή τραγουδιών των Purple Overdose από τον Χρήστο Καραγιαννίδη
19:00 Επιλογή τραγουδιών, ως αποχαιρετισμός στον Κώστα Mod, από τον Χρήστο Καραγιαννίδη. Περιέχει και 4 τραγούδια των No Man’s Land.
20:00 Επιλογή τραγουδιών των Purple Overdose από τον Κώστα Αδαμόπουλο.
21:00 Ψυχεδελικοί ελληνικοί ήχοι από το ‘80 ως σήμερα ξεκινώντας και τελειώνοντας με Purple Overdose, από Honky Tonk Lagoon.
Το κείμενο αυτό είναι από εκείνα που κανένας δεν θέλει να γράψει.
Ήταν προχθές το βράδυ όταν τα κακά μαντάτα κυκλοφόρησαν και κάποιοι κοιμηθήκαμε δύσκολα.
Για μας δεν έφυγε μόνο “ένας προικισμένος μουσικός”, “ένα μεγάλο ταλέντο” ή ο “μουσικός που ξεκίνησε την ψυχεδέλεια στην Ελλάδα”, αλλά πάνω απ’ όλα ένας φίλος. Ένας άνθρωπος που μαζί κάναμε απίστευτες μαλακείες και που μας έλειπε από καιρό.
Ας τα πάρουμε απ’ την αρχή.
Κάποτε στο μακρινό 1987 ήμασταν παρέα με τους No Man’s Land και γνωριστήκαμε με τον Κώστα που κανένας δεν τον έλεγε με τ’ όνομά του. Όλοι τον φώναζαν Mod και μέχρι σήμερα έτσι τον φωνάζουν όλοι, γνωστοί και φίλοι. Τα παιδιά ήξεραν τις ικανότητές του και τον έψηναν να φτιάξει συγκρότημα, να πάρουν ζωή τα τραγούδια του και τα μουσικά του οράματα. Ένα βράδυ ήμασταν στο αυτοκίνητο του Γιώργου (Παπαγεωργιάδης, μπασίστας των No Man’s Land) στο Λυκαβηττό κοιτώντας την Αθήνα να απλώνεται στα πόδια μας και του την πέσαμε: “Άντε ρε Mod να γίνει η μπάντα!”, στριμωχνόταν ο Mod και δώστου εμείς επιμονή μέχρι που είπε: “Και με ποιούς να την φτιάξω;” τότε καταλάβαμε ότι τον πείσαμε και του λέει ο Γιώργος: “Θά’ρθω εγώ και βλέπουμε για τους άλλους τόσοι καλοί μουσικοί υπάρχουν”.
Το ψήσιμο ήταν η αρχή αλλά ντράμερ δεν βρισκόταν οπότε προσφέρθηκε ο άλλος Γιώργος (Νίκας, ντράμερ των No Man’s Land). Για πρόβες τα παιδιά διάλεξαν ένα παλιό νεοκλασικό με τους τοίχους τίγκα στην ηχομόνωση που ήταν ότι έπρεπε γιατί κράταγε ζέστη το χειμώνα. Που να ξέραμε ότι μας περίμενε ο μεγαλύτερος σε διάρκεια καύσωνας που πέρασε ποτέ η Αθήνα!
Το κονιάκ και οι μπύρες δεν καλυτέρευαν την κατάσταση και μια χούφτα μαντράχαλοι ήμασταν μούσκεμα και χρησιμοποιούσαμε τις μπλούζες μας για πετσέτες, όταν ακόμα και τις πετσέτες έστυβες και βγάζανε νερό. Οι πρόβες σταμάταγαν για να βγούμε έξω “να πάρουμε αέρα” παρότι ο αέρας έκαιγε στα πνευμόνια μας. Ήταν τέτοια η φόρα που είχαν τα παιδιά να παίξουν που κανείς μας δεν σκέφτηκε να περιμένουμε να περάσει ο καύσωνας. Και μέσα από εκείνο το χαμάμ βγήκανε τα πρώτα τραγούδια που αποτέλεσαν τη ραχοκοκαλιά του Exit #4 του πρώτου LP του συγκροτήματος που βαφτίστηκε Purple Overdose.
Μετά ήρθαν ο Μιχάλης Βασιλείου στο όργανο και ο Χριστόφορος Τριανταφυλλόπουλος στα ντραμς με αγάπη στη τζαζ και κατόπιν ο Ανδρέας Ανδριόπουλος στο μπάσο με τις φανκιές του. Όταν ήρθε ο Αρης Κοντοάγγελος λέγαμε ότι ήρθε κι’ έδεσε και ο Κώστας βρήκε το γκρουπ που έψαχνε, αλλά ο Mod ήταν δύσκολος. Πέρασαν κι’ άλλοι μουσικοί, όπως ο Βασίλης Καπανίκης, ο Απόστολος Λαμπούρης, ο Σταύρος Ελευθερίου, ο Κώστας Στεργίου, για να μην αναφέρουμε τους μουσικούς καλεσμένους σε κάθε δίσκο των Purple Overdose.
Ο Mod ήταν δύσκολος γιατί είχε το όραμά του έτοιμο μέσα στο κεφάλι του και η τελειομανία του δεν τον άφηνε να απολαύσει τη ζωή του. Θυμάμαι μια συναυλία στο ΑΝ τον καιρό που το διαχειριζόταν ο Πέτρος ο Κουτσούμπας και ενώ το κοινό χειροκροτούσε και ζήταγε ανκόρ συνέχεια, στα καμαρίνια ο Κώστας ήταν με το κεφάλι κάτω γιατί είχε κάνει κάτι λάθος στη σκηνή, που φυσικά κανείς άλλος δεν το είχε πάρει χαμπάρι.
Αλλά έτσι ήταν και στη ζωή και θυμάμαι κάτι τρικούβερτους καβγάδες που κάναμε για πράγματα που τώρα ή δεν θυμάμαι ή δεν έχουν καμιά σημασία. Νά’ταν εδώ πάλι τα ίδια θα λέγαμε, στα ίδια θα μαλώναμε και στα ίδια θα συμφωνούσαμε.
Καλό σου Ταξίδι Κώστα.
Παναγιώτης Φουρκιώτης